10 en 11 augustus
11 augustus 2018 - Langkawi, Maleisië
Waarschuwing: lezen is geheel op eigen risico. Het wordt in ieder geval sterk afgeraden om te lezen tijdens het eten.
Jurgen: Terima kasih atas tip, pil perjalanan yang saya ambil tetapi tidak berfungsi dengan baik. Jiran saya telah dipadamkan dengan selamat
Vrijdag 10 augustus
DE dag. Om 9 uur werd ik wakker en alles stond helemaal in het teken van de ferry. Ik hield er rekening mee dat ik ziek zou worden. Dus ik hield rekening met wat ik aantrok, comfortabele kleren die ook vies mogen worden mocht het fout gaan, haren ingevlochten zodat dat niet in de weg zou zitten. We zijn gaan ontbijten en ik zorgde voor een goede bodem. Bij de supermarkt nog wat zoute nootjes en koekjes gehaald voor als er niks meer in zou zitten. Een 'na-het-kotsen-zakje', met daarin de nootjes, doekjes, kauwgom en gek wonderspul wat je voor ALLES kan gebruiken. Het zakje bovenop gelegd zodat Anne het makkelijk aan kon geven. Ja ik was helemaal klaar voor 1 keer kotsen. 1 keer ja. Want ik ben vaker (zee)ziek geweest. 1 keer kotsen en ik ben klaar. Dat kan ik wel aan, dus vandaar dat we de boot gewoon namen...
We zaten nog geen 3 minuten op de boot toen ik tegen Anne zei: "Ik geloof dat ik een zakje nodig heb". Anne had snel een plastic tasje leeg gemaakt, net op tijd want ik ging al. Tot Anne het zakje uit m'n handen trok want ze had hem zelf nodig. Ze kan niet zo goed tegen overgevende mensen, zat ze natuurlijk helemaal goed naast mij. Gelukkig voor haar was ze niet zeeziek maar kwam het alleen door mij en nog meer kotsende mensen om haar heen. Maar goed, ik had geen zakje meer. Ik sprong op om te kijken of ik personeel zag die zakjes had. Zag ik niet, en terwijl ik me zo beroerd voelde, vervloekte ik het personeel en bedacht ik me dat het hun eigen schuld was als ik de boot zou onder kotsen.
Toen bedacht ik me mijn 'na-het-kotsen-zakje'. Ik snel alles eruit gegooid en vervolgens mijn maaginhoud erin. Achteraf vind ik het best hilarisch dat het zo'n doorzichtbaar, met de rits hersluitbaar zakje van de AH is. Mensen konden lekker mee genieten.
Goed ik had al 3 keer gespuugd. Nu is het klaar, dacht ik. Ik sloot mijn ogen en zakte een beetje weg. Maar zodra ik mijn ogen open deed moest ik weer. Nou in totaal werd het 7 keer. Op een gegeven moment verbaasde ik me er echt over dat er nog wat uit kon.
Jullie snappen dat het de langste 3 uur van mijn leven waren. Ik bedacht me alle dingen die ik op dat moment graag zou willen doen. Zwemmen naar de overkant, dan had ik in ieder geval frisse lucht (je kon niet het dek op). Ook zag ik al helemaal voor me hoe ik op de grond zou liggen in onze kamer, niet eens het bed. En ik dacht aan broccoli, dat is het enige waar ik aan kan denken zonder misselijk te worden. En toen na voor mijn gevoel 3 weken, kwamen we eindelijk aan. Peter, ik heb nog even aan jou en je tijd in de marine gedacht, ik doe het je niet na.
Nou toen kwamen we dus aan in ons resort (ja voor het eerst geen hostel). We zijn Indiaas gaan eten. Ik nam 3 happen, maar ik voelde me nog steeds zo bagger. En julli weten dat het menens is als ik Indiaas eten laat staan. Ik ben naar mijn bed gegaan zonder te douche, dan is het ook menens. En ik heb afgelopen nacht 13 uur geslapen.
Het is dus ook niet zo'n gek idee dat ik vannochtend honger had. Een monsterontbijt was het resultaat. Verder hebben we vandaag niks gedaan, ik heb lekker gezwommen en mijn boek gelezen. Ik wil even reclame maken voor dat boek. Ja ik schrijf een blog, maar helaas is die niet populair genoeg zodat ik geld verdien door reclame te maken voor een product. Dit is dus echt een oprechte tip van mij, voor jullie. Hij (of zij) heet: extreem luid en ongelooflijk dichtbij. Een samenvatting van het boek kan zo een eigen blog krijgen dus dat doe ik niet, maar wil je echt de tijd vergeten, lees het dan.
Die tijd ben ik ook zeker vergeten. Ik heb iets te lang in de zon gelegen. De foto's bespaar ik jullie. En jullie maar denken dat de waarschuwing over het kotsen ging he!
Nou dat waren de afgelopen 2 dagen. Ze klinken vreselijk, gister was ook vreselijk en vandaag zeer pijnlijk. Maar als we thuis zijn worden dit de leuke verhalen. Nu misschien ook al voor jullie. Maar voor ons is het wat te vroeg...
De komende 2 dagen zijn weer dagen met activiteiten. En dinsdag gaan we weer terug naar Penang. Niet met de boot. Het was al heel snel duidelijk dat we NOOIT meer op die boot zouden stappen, dus de vliegtickets zijn al geboekt.
Liefs
Jurgen: Terima kasih atas tip, pil perjalanan yang saya ambil tetapi tidak berfungsi dengan baik. Jiran saya telah dipadamkan dengan selamat
Vrijdag 10 augustus
DE dag. Om 9 uur werd ik wakker en alles stond helemaal in het teken van de ferry. Ik hield er rekening mee dat ik ziek zou worden. Dus ik hield rekening met wat ik aantrok, comfortabele kleren die ook vies mogen worden mocht het fout gaan, haren ingevlochten zodat dat niet in de weg zou zitten. We zijn gaan ontbijten en ik zorgde voor een goede bodem. Bij de supermarkt nog wat zoute nootjes en koekjes gehaald voor als er niks meer in zou zitten. Een 'na-het-kotsen-zakje', met daarin de nootjes, doekjes, kauwgom en gek wonderspul wat je voor ALLES kan gebruiken. Het zakje bovenop gelegd zodat Anne het makkelijk aan kon geven. Ja ik was helemaal klaar voor 1 keer kotsen. 1 keer ja. Want ik ben vaker (zee)ziek geweest. 1 keer kotsen en ik ben klaar. Dat kan ik wel aan, dus vandaar dat we de boot gewoon namen...
We zaten nog geen 3 minuten op de boot toen ik tegen Anne zei: "Ik geloof dat ik een zakje nodig heb". Anne had snel een plastic tasje leeg gemaakt, net op tijd want ik ging al. Tot Anne het zakje uit m'n handen trok want ze had hem zelf nodig. Ze kan niet zo goed tegen overgevende mensen, zat ze natuurlijk helemaal goed naast mij. Gelukkig voor haar was ze niet zeeziek maar kwam het alleen door mij en nog meer kotsende mensen om haar heen. Maar goed, ik had geen zakje meer. Ik sprong op om te kijken of ik personeel zag die zakjes had. Zag ik niet, en terwijl ik me zo beroerd voelde, vervloekte ik het personeel en bedacht ik me dat het hun eigen schuld was als ik de boot zou onder kotsen.
Toen bedacht ik me mijn 'na-het-kotsen-zakje'. Ik snel alles eruit gegooid en vervolgens mijn maaginhoud erin. Achteraf vind ik het best hilarisch dat het zo'n doorzichtbaar, met de rits hersluitbaar zakje van de AH is. Mensen konden lekker mee genieten.
Goed ik had al 3 keer gespuugd. Nu is het klaar, dacht ik. Ik sloot mijn ogen en zakte een beetje weg. Maar zodra ik mijn ogen open deed moest ik weer. Nou in totaal werd het 7 keer. Op een gegeven moment verbaasde ik me er echt over dat er nog wat uit kon.
Jullie snappen dat het de langste 3 uur van mijn leven waren. Ik bedacht me alle dingen die ik op dat moment graag zou willen doen. Zwemmen naar de overkant, dan had ik in ieder geval frisse lucht (je kon niet het dek op). Ook zag ik al helemaal voor me hoe ik op de grond zou liggen in onze kamer, niet eens het bed. En ik dacht aan broccoli, dat is het enige waar ik aan kan denken zonder misselijk te worden. En toen na voor mijn gevoel 3 weken, kwamen we eindelijk aan. Peter, ik heb nog even aan jou en je tijd in de marine gedacht, ik doe het je niet na.
Nou toen kwamen we dus aan in ons resort (ja voor het eerst geen hostel). We zijn Indiaas gaan eten. Ik nam 3 happen, maar ik voelde me nog steeds zo bagger. En julli weten dat het menens is als ik Indiaas eten laat staan. Ik ben naar mijn bed gegaan zonder te douche, dan is het ook menens. En ik heb afgelopen nacht 13 uur geslapen.
Het is dus ook niet zo'n gek idee dat ik vannochtend honger had. Een monsterontbijt was het resultaat. Verder hebben we vandaag niks gedaan, ik heb lekker gezwommen en mijn boek gelezen. Ik wil even reclame maken voor dat boek. Ja ik schrijf een blog, maar helaas is die niet populair genoeg zodat ik geld verdien door reclame te maken voor een product. Dit is dus echt een oprechte tip van mij, voor jullie. Hij (of zij) heet: extreem luid en ongelooflijk dichtbij. Een samenvatting van het boek kan zo een eigen blog krijgen dus dat doe ik niet, maar wil je echt de tijd vergeten, lees het dan.
Die tijd ben ik ook zeker vergeten. Ik heb iets te lang in de zon gelegen. De foto's bespaar ik jullie. En jullie maar denken dat de waarschuwing over het kotsen ging he!
Nou dat waren de afgelopen 2 dagen. Ze klinken vreselijk, gister was ook vreselijk en vandaag zeer pijnlijk. Maar als we thuis zijn worden dit de leuke verhalen. Nu misschien ook al voor jullie. Maar voor ons is het wat te vroeg...
De komende 2 dagen zijn weer dagen met activiteiten. En dinsdag gaan we weer terug naar Penang. Niet met de boot. Het was al heel snel duidelijk dat we NOOIT meer op die boot zouden stappen, dus de vliegtickets zijn al geboekt.
Liefs
Leuk blogje, behalve als je aan je boterham kaas zit.
Veel plezier komende dagen