12 en 13 augustus
13 augustus 2018 - Langkawi, Maleisië
Zondag 12 augustus
Vandaag zijn we naar de cablecar gegaan. De steilste kabelbaan ter werreld. Het werd afgeraden om te gaan als je hoogtevrees hebt. Nou heb ik hoogtevrees, maar ik ben ook vreselijk eigenwijs en ben toch gegaan. Het is toch mooi mijn eigenwijsheid waardoor ik dingen te zien krijg. Anne heeft zich rot gelachen met alle angst gezichten die ik trok. Maar boven verdween de angst als sneeuw onder de zon. Nee de angst smolt echt weg, het was zo warm. Maar het uitzicht was echt heel gaaf. De lucht was helder dus we konden ver kijken. Hierna zijn we weer naar beneden gegaan. We hadden een combi-ticket dus mochten ook nog in andere dingen. Twee daarvan waren een soort 3d achtige films. Bij allebei heb ik mijn ogen dicht gehouden. M'n maag was nog steeds niet hersteld van de boottocht. Er was ook een 3d art museum, je kon er foto's maken met een grappig effect. 's Middags afkoeling gezocht in het zwembad.
Maandag 13 augustus
Vandaag ben ik een jetski tour gaan doen. Ik twijfelde of ik het zou doen, Anne wilde het niet en voor 1 persoon werd het toch wel wat duurder. Uiteindelijk toch de knoop doorgehakt dat ik wel zou gaan. Ik ken mezelf en wist dat ik ontzettende spijt zou krijgen als ik het niet zou doen. Ik was vannochtend al heel vroeg wakker want ik was ontzettend zenuwachtig, geen idee waarom, maar ik was het. Om 10 uur zat ik bij de plek waar ik moest zijn. Ik had gedacht dat er nog anderen zouden zijn, maar ik was alleen. Na een korte uitleg gingen we hoor. Mijn gids was in eerste instantie nogal nors. Hij dacht weer zo'n blank meisje te hebben die niks durft en de hendel zo min mogelijk indrukt. Hij had snel door dat die hendel maximaal werd ingedrukt en ik niet bang was om op de golven te klappen en bijna van de jetski te stuiteren. Toen ik hem vroeg hoe lang we naar het volgende punt onderweg waren zei hij ook: normaal een half uur, maar met jou 10 minuten.
De tour was echt super! Uitzichten, niet normaal. Gewoon de hele tijd al die uitzichten. Maar ook het gevoel van helemaal vrij zijn en de wereld/zee aan je voeten. We zijn naar een private island gegaan, toen we daar van wegreden lag de oceaan helemaal leeg en open voor me. Ik heb me nog nooit zo klein gevoeld, maar het voelde goed.
Hier bleek maar weer wat voor haat-liefde relatie de zee en ik hebben. De ene keer geef ik er 3 uur door over en de andere keer heb ik er de tijd van m'n leven en wil ik er nooit meer weg.
Morgen trekken we weer door, met het vliegtuig uiteraard. En dan gaat bijna, echt bijna onze laatste week van start. Maar daar denken we nog niet aan.
Leven in het hier en nu mensen, leven in het hier en nu.
Liefs
Vandaag zijn we naar de cablecar gegaan. De steilste kabelbaan ter werreld. Het werd afgeraden om te gaan als je hoogtevrees hebt. Nou heb ik hoogtevrees, maar ik ben ook vreselijk eigenwijs en ben toch gegaan. Het is toch mooi mijn eigenwijsheid waardoor ik dingen te zien krijg. Anne heeft zich rot gelachen met alle angst gezichten die ik trok. Maar boven verdween de angst als sneeuw onder de zon. Nee de angst smolt echt weg, het was zo warm. Maar het uitzicht was echt heel gaaf. De lucht was helder dus we konden ver kijken. Hierna zijn we weer naar beneden gegaan. We hadden een combi-ticket dus mochten ook nog in andere dingen. Twee daarvan waren een soort 3d achtige films. Bij allebei heb ik mijn ogen dicht gehouden. M'n maag was nog steeds niet hersteld van de boottocht. Er was ook een 3d art museum, je kon er foto's maken met een grappig effect. 's Middags afkoeling gezocht in het zwembad.
Maandag 13 augustus
Vandaag ben ik een jetski tour gaan doen. Ik twijfelde of ik het zou doen, Anne wilde het niet en voor 1 persoon werd het toch wel wat duurder. Uiteindelijk toch de knoop doorgehakt dat ik wel zou gaan. Ik ken mezelf en wist dat ik ontzettende spijt zou krijgen als ik het niet zou doen. Ik was vannochtend al heel vroeg wakker want ik was ontzettend zenuwachtig, geen idee waarom, maar ik was het. Om 10 uur zat ik bij de plek waar ik moest zijn. Ik had gedacht dat er nog anderen zouden zijn, maar ik was alleen. Na een korte uitleg gingen we hoor. Mijn gids was in eerste instantie nogal nors. Hij dacht weer zo'n blank meisje te hebben die niks durft en de hendel zo min mogelijk indrukt. Hij had snel door dat die hendel maximaal werd ingedrukt en ik niet bang was om op de golven te klappen en bijna van de jetski te stuiteren. Toen ik hem vroeg hoe lang we naar het volgende punt onderweg waren zei hij ook: normaal een half uur, maar met jou 10 minuten.
De tour was echt super! Uitzichten, niet normaal. Gewoon de hele tijd al die uitzichten. Maar ook het gevoel van helemaal vrij zijn en de wereld/zee aan je voeten. We zijn naar een private island gegaan, toen we daar van wegreden lag de oceaan helemaal leeg en open voor me. Ik heb me nog nooit zo klein gevoeld, maar het voelde goed.
Hier bleek maar weer wat voor haat-liefde relatie de zee en ik hebben. De ene keer geef ik er 3 uur door over en de andere keer heb ik er de tijd van m'n leven en wil ik er nooit meer weg.
Morgen trekken we weer door, met het vliegtuig uiteraard. En dan gaat bijna, echt bijna onze laatste week van start. Maar daar denken we nog niet aan.
Leven in het hier en nu mensen, leven in het hier en nu.
Liefs
En wat een gave foto's
Ben zo trots op je😚