Reisje: dag 6 en 7

Daar zijn we weer. Ik begin even met wat recht te zetten. In de vorige blog maakte Frank mij belachelijk omdat ik gilde om een klein slangetje. Hij stond er rustig boven te filmen terwijl ik riep dat we uit dat beest z'n buurt moesten blijven. Ik ben een tijdje belachelijk gemaakt. Totdat wij zondagavond met mijn oude werkgever op een dakterras in Marrakesh zaten, en hij zei dat het een gevaarlijke slang was. Met mijn intuïtie is dus niks mis. Pap ik wacht nog steeds op een excuus. 

Zoals jullie net hebben gelezen hebben wij hier zondagavond mijn oude werkgever ontmoet. Ik heb 5 jaar met plezier op de markt gestaan, maar daar ben ik sinds afgelopen zomer gestopt. Hij komt zelf uit Marokko en was hier toevallig ook de afgelopen dagen. Zondagavond hebben we afgesproken. Terwijl we naar het restaurant reden, kregen we een kleine rondleiding. Zo kwamen wij erachter dat Marrakesh dus ook een héél ander gedeelte heeft. Een rijker gedeelte. Hier waren we nooit achter gekomen als we hem niet hadden ontmoet. We hebben heerlijk gegeten in wat luxer tentje (nog steeds goedkoop). Op een gegeven moment kwam er een magiër aan onze tafel staan, die bij het restaurant als vermaak hoorde. Ik ga niet alle trucs beschrijven. Maar ik kreeg 2 rode balletjes in mijn handen. Het waren er echt maar 2. Daarna moest ik ze in mijn vuist houden, ik kneep heel hard en hij raakte mijn hand niet aan. Ik voelde niks, maar toch toen ik mijn hand open deed kwamen er 3 balletjes uit. Ik snap er niks van, het houdt me bezig, dus als iemand het weet...

Maandag

Vandaag zijn we naar het rijke gedeelte geweest naar een supermall. Hier hebben we wat rond gelopen en op een terras wat gedronken. Na een tijdje wilden we verder naar een ander plein. Het was een half uur lopen, we hadden het warm, en wisten dankzij mijn werkgever welke taxi we moesten nemen en dat daar een teller inzit dus dat ze niet kunnen sjoemelen met de prijs. Goed wij de taxi in. Maar deze vent zet zijn teller niet aan. Uh oke... Dus ik zeg 'kan je de teller aanzetten?' Het antwoord was nee. Het zou ons 40 dirham kosten. Maar ik ben gekke henkie niet. Het was een rit van 2 minuten en ik ben vanaf dag 1 al helemaal thuis in het Marokkaanse geld (Frank daarentegen...), maar vooral in hun denkwijze. Dus nee ik was het er niet mee eens. Dus ik zei: 'teller aan of 20 dirham.' Maar meneer gaf zich niet gewonnen het was echt 40 dirham. '20 of we stappen nu uit' was dan ook mijn reactie. Ik heb het idee dat hij me een vreselijk kutwijf vond, maar drie keer raden wie er heeft gewonnen... 

Het is ook gelijk mijn nieuwe hobby geworden, afdingen. We hebben dankzij mijn talent wel al 40 euro bespaard. Adrenaline schiet mijn lichaam door. Ik ben op dat moment heel zeker van mijn zaak, en zeker als ze moeilijk gaan doen, wordt het voor mij een spelletje. Als ik dan uiteindelijk tot een compromis ben gekomen (ik ben niet zo vreselijk dat ik echt alleen maar bij mijn bedrag blijf) dan voel ik me helemaal blij dat ik er wat vanaf heb weten te halen. Ik ben ook in te huren als 'afdinger'. 10 euro per zaak, afdingen is niet mogelijk. 

Verder zijn we vandaag naar het operagebouw gegaan. Het leek dicht maar een mannetje wilde ons wel een rondleiding geven. We waren ons ervan bewust dat dit niet gratis zou zijn, maar gingen toch. Het was een rondleiding van nog geen 10 minuten, maar het gebouw was heel mooi. We gaven de man wat geld, en hij keek ernaar alsof ik een drol in zijn hand had gelegd. Dat was misschien nog wel meer waard geweest. Maar zoals ik al zei, ik heb de Marokkaanse mindset al helemaal onder de knie en die pas ik dan ook zeker toe. 

Dinsdag

Vandaag was onze laatste volle dag. We zijn weer teruggegaan naar het 'armere' gedeelte. Een wereld van verschil, maar ook dit stuk heeft wat. Eigenlijk zou ik vandaag een hammam doen, maar ik las veel recensies dat het vooral 20 minuten wachten is in de stoomruimte en maar 10 minuten hammam. Aangezien het wel Europese prijzen zijn vond ik dit zonde. In plaats daarvan heb ik een Marokkaanse lamp gekocht die ik heel erg graag wilde. 

En nu sluiten we de dag weer af bij het zwembad. Het is hier namelijk heel erg warm. Door de zolen van je schoenen voel je de hitte van de stenen. Dat zegt wel wat. Kan je nagaan hoe groot de overgang voor ons is als we weer in NL zijn. Omdat we zo zielig zijn gaan we vanavond nog maar eens goed uit eten en morgen nog bij het zwembad liggen. We hebben het ook maar zwaar. 

Liefs

P.S. eigenlijk wilde ik in de blog van vandaag wraak nemen op Frank. Maar omdat de blog anders erg lang wordt doe ik dat morgen. Ik weet dat er veel mensen zijn die daar naar uitkijken!