Resideren; week 10

"The best surfer out there is the one having the most fun."- Phil Edwards

Woensdag 30 oktober

Vandaag zijn we ’s ochtends naar stage geweest. Na de activiteit gelijk naar huis, woensdag is natuurlijk onze thuiswerkdag, maar helaas ben ik ook ziek geworden. Buikgriep mensen, de details bespaar ik jullie. Maar mijn huisgenoten zijn vergast, dus dat moet genoeg zeggen. Wat wel gezellig was dat Sarah precies hetzelfde had. Samen hebben we in bed gelegen, om en om scheetjes gelaten, films gekeken en degene die zich het beste voelde heeft thee gehaald voor de ander. Nou denken jullie; huh twee zieken die elkaar verzorgen? Ja! Dat dacht ik ook. Maar de andere huisgenoten durfden onze kamer niet te betreden. Wat erg lullig was aangezien ik die week ervoor wel andere zieken heb verzorgd. Maar geen zorgen, ik heb mijn wraak genomen, heb in elke kamer een scheetje gelaten en ben daarna hard weggerend.

Donderdag 31 oktober

Vandaag ging het nog slechter dan de dag ervoor. Ik ben als doodverklaard door het hele huis. Het was eigenlijk mijn beurt om te koken, maar dat zag niemand echt zitten. Ik heb de hele dag in bed gelegen en niks gedaan.

Vrijdag 1 november

November, bizar dat ik al twee volle maanden niet in Nederland ben geweest. Heel september en heel oktober gewoon hier, thuis in Zuid-Afrika.
Ik voelde mij vandaag al stukken beter, ik heb aan school gezeten. En ’s middags heb ik een interview gehad met een plaatselijke social worker. Was erg interessant. Eva en ik zien op stage dat de kinderen zo vaak geweld gebruiken. Onze huisgenoten, die op andere projecten werken, zien dit ook. We waren benieuwd of dit dan echt iets is van Zuid-Afrika. Maar nou is Zuid-Afrika natuurlijk heel groot. En zoals ik al eerder zei; nog nooit leefde arm en rijk zo dicht op elkaar. Het geweld en de agressiviteit vindt vooral plaats in het arme gedeelte; de townships. Hier is het een norm geworden. Je ziet het thuis, je wordt zelf geslagen. Als het alleen thuis gebeurt kan je nog bedenken dat het niet normaal is. Maar het gebeurt ook bij de buren, bij vriendjes, op straat en eigenlijk overal. De kinderen groeien op in geweld. Zoals jij en ik hebben meegekregen dat je met je mond dicht eet (alhoewel sommigen dat niet helemaal goed hebben meegekregen) krijgen de kinderen hier mee dat als iemand iets zegt wat jou niet aanstaat, je diegene slaat. De kinderen willen dit zelf ook niet altijd. Maar dit is het ding: jij kan het wel willen uitpraten, maar degene voor je wil dit niet. Het is slaan of geslagen worden. Het probleem zit ZO diep. Ik wist echt wel dat wij hier geen verandering in gaan brengen. Maar hier gaat de komende jaren helemaal geen verandering in komen. Terwijl al de kindjes zoveel liefde en plezier verdienen. Ze verdienen het om kind te zijn.

Zaterdag 2 november

Vandaag gingen we met het hele huis op pad! Met 12 man verdeeld over 3 auto’s reden we naar Jeffrey’s Bay. Ook hier wil ik wel wonen. Maar goed, we gingen niet zomaar naar Jeffreys’ Bay, we zijn gaan surfen! Het ging bijzonder slecht bij mij. Eén voor één zag ik ze allemaal staan en gaan. Terwijl ik 347 keer ben gevallen, onder water werd meegesleept, 50 liter water binnen kreeg, uitgelachen werd door de instructeur en van hem te horen kreeg dat ik nog eens mensen ging vermoorden (mijn surfboard ging alle kanten op). Maar ik vond het heel erg leuk!

Zondag 3 november

Vandaag zijn we naar een pop-up store geweest. Het zou een hele toffe winkel zijn met gave kleding en weet ik het allemaal. We kwamen aan en binnen 10 seconde stond ik weer buiten. Het was echt Zuid-Afrikaanse kleding. Heel erg mooi, maar ik zou het nooit aantrekken. En het was ook nog bijzonder duur. Dus we waren snel klaar en zijn daarna doorgegaan naar een shoppingmall gegaan. Hier alleen wat spulletjes voor in de badkamer gekocht, want na 2 maanden raakt dat ook op.

En dat was weer een week die voorbij is gegaan. Het goede nieuws is dat de directrice van de school deze week heeft verteld dat ze bezig is om financiering rond te krijgen om een vaste social worker aan te nemen op de school. En ik kan jullie vertellen; als ze aan mij vraagt of ik wil blijven, hoef ik geen seconde na te denken en zeg ik vol overtuiging ‘JA’.

Liefs