Resideren; week 5

‘Happiness consists in realizing it is all a great strange dream’ – Jack Kerouac

Maandag 23 september

Vandaag hebben we eerst uitgeslapen. Daarna hebben we boodschappen gedaan en zijn we een bakje koffie gaan drinken. Vervolgens snel naar huis want we hadden allemaal een individueel gesprek met school. Toen was de dag alweer voorbij, niet veel bijzonders dus.

Dinsdag 24 september

Vandaag was weer de hele dag ingepland voor school. Ik ben samen met 3 andere meiden weer naar een café gegaan. We hebben hard kunnen werken, en tussendoor gezellig kunnen lunchen. Een groot deel van de groep is vandaag gaan bungeejumpen van de hoogste brug ter wereld. Ik verleg graag mijn eigen grenzen, vind het niet erg dingen te doen die ik eng vind. Maar ik had nog geen doodswens. Ik vond dat ik al genoeg over mijn hoogtevrees was heen gestapt bij het ziplinen. Toen zijn we ook gaan kijken bij het bungeejumpen en ik kreeg toen al de zenuwen van het alleen maar kijken. Ik heb er ook helemaal geen spijt van dat ik niet ben gegaan.
’s Avonds wilden we nog een drankje doen in Bru Bar, maar die was gesloten. We hadden gezien dat er een paar straten verderop ook een bar was, dus daar reden we heen. Er stond een beveiliger voor de deur, niks bijzonders, dat zie je hier overal. Sarah, Elisa en ik stonden al binnen in de hal toen Joeri werd tegengehouden. Oké, vreemd. Maar toen keken we om ons heen en zagen we overal stiletto’s en dildo’s. We stonden niet in zomaar een bar, we stonden in een stripclub. Vandaar dat Joeri ook werd tegenhouden, want onze jonge hond is pas 18 jaar oud. We hebben ze vriendelijk bedankt en zijn weer weggelopen. Uiteindelijk zijn we beland in een poolbar en heb ik Elisa 10 keer verslagen met tafelvoetbal.

Woensdag 25 september

Vandaag hebben Sarah en ik drie huisgenoten weggebracht naar een safaripark. Zij bleven hier 2 nachten slapen. Wij hadden bedacht dat we daarna zouden gaan sandboarden, maar het had die avond ervoor geregend dus de duinen waren te nat. Toen besloten we te gaan paardrijden. Wij dachten dat het 20 minuten bij elkaar vandaan lag. Dat werd 1,5 uur. Maar we hebben er een gezellige roadtrip van gemaakt. Goed, toen kwamen we aan bij het paardrijden. De boerderij stond echt al op een prachtig mooie omgeving. Ik was benieuwd naar de rest. Nou dat ging even anders dan gedacht. Ik kreeg Rex als paard, ik constateerde al snel dat Rex ernstige gedragsproblemen heeft. Elke keer met z’n kop naar voren waardoor ik bijna gelanceerd werd. En elk paard liep netjes achter de rest aan in een nette lijn, Rex vond het nodig af te wijken van deze lijn en op 3 cm van de cactussen te lopen. Ik vond het niet grappig. Toen ik eindelijk een beetje begon te wennen, moesten we een hele steile duin op. NIET GRAPPIG. Toen ik ook nog zag dat elk paard halverwege de duin stil bleef staan kneep ik hem. Maar gelukkig moest Rex ook hier afwijken van de rest en liep hij gelijk door. Bovenop de duin stonden we 5 minuten stil en kon ik eindelijk rustig genieten van de omgeving zonder angst. En dames en heren; het was zo ontzettend mooi. Ik zal de foto’s toevoegen. Goed uit met de pret, we gingen verder. Op een gegeven moment kwamen we aan op het strand, ik had welgeteld 30 seconde om te genieten. Waarom maar 30 seconde? Nou dat zal ik even uitleggen. WE GINGEN RENNEN. Niet op een huppelachtige manier. Maar op een speedy gonzales manier. Je moet de teugels rustig naar je toe trekken als je wilt stoppen, maar zodra ik dat deed ging Rex alleen maar sneller. Gelukkig was Rex nogal hitsig op het paard voor mij en luisterde dat paard wel, dus stopte Rex als dat paard stopte. De vent die op dat andere paard zat gaf aan de instructeurs aan dat hij pijn had aan zijn rug en of we aub konden stoppen met rennen. Maar binnen 1 minuut gingen we alweer. Doodsangsten mensen, doodsangsten. Van al dat geren werd ik zeeziek op dat beest. M’n billen deden pijn, ik kreeg blaren op mijn handen omdat ik keihard kneep in het handvat. Het was niet meer leuk. Toen viel er ook nog een meisje van haar paard af. Toen heb ik op een smekende toon gevraagd of we nu dan aub konden stoppen met rennen. Nou het heeft een half uur geduurd maar de instructeurs hadden nu ook door dat we misschien maar gewoon moesten lopen. Op zich waren we allemaal onervaren ruiters, dus dat hadden ze zich ook al eerder kunnen bedenken. Toen kwamen we eindelijk weer aan bij de manege. Ik ben zoals jullie weten niet bijzonder lenig, dus het afstappen ging ook niet zo lekker. Heb een spier half gescheurd en 40201 blauwe plekken op m’n been. Ben er dus maar weer eens achter gekomen dat paardrijden niks voor mij is. Rex het spijt me, ik had een verschrikkelijke tijd. Het ligt niet aan mij, het ligt aan jou.
Om de dag te verwerken en nog enigszins te redden ben ik ’s avonds lekker uit eten geweest. En om de dag ook nog wat te verzachten appt mijn vader mij dat ze de tickets hebben geboekt! Op 4 januari haal ik hem en mijn tante op in Kaapstad, reizen we nog wat rond en eindigen we in Port Elizabeth.

Donderdag 26 september

Vandaag was het weer een heerlijk warme dag in Port Elizabeth. Ik heb heerlijk bij het zwembad gelegen en uiteraard ook gezwommen. Daarna hebben we een potje monopoly gespeeld (ik heb hier de Zuid-Afrikaanse versie gekocht) en heb ik uiteraard gewonnen.

Vrijdag 27 september

Vandaag zijn we Elisa, Marcia en Joeri weer gaan halen bij de safari. Toen we daar aankwamen konden we vanaf een uitkijkpunt een groep olifanten zien. Gewoon bij de receptie in de buurt zonder er maar een cent voor te betalen. Was heel gaaf. Daarna weer naar huis gereden. En toen snel een duik in het zwembad. Want met 36 graden een uur lang in een auto zonder airco zitten is niet heel lekker. Het zoontje van de host was ook in het zwembad dus daar hebben we mee gespeeld. Het is een grappig ventje, en aangezien ik er wel van hou om spelletjes te spelen in het zwembad was het een prima combinatie.

Zaterdag 28 september

Een groot deel van de groep ging vandaag walvissen spotten op een boot. Ik had verschillende argumenten om niet mee te gaan en die ga ik jullie uiteraard vertellen. Het was kut weer (mijn vader is nu lichtelijk teleurgesteld dat ik kut zeg en geen vervelend), ik word nogal snel zeeziek (herinneren jullie het verhaal van vorig jaar nog toen ik drie uur op een boot zat en de hele boel had ondergekotst?), en het is niet zeker dat je walvissen te zien krijg (Sarah heeft al 30 keer de grap gemaakt dat ik dan ook gewoon in de spiegel kon kijken). Drie goede argumenten om dus niet mee te gaan. Ook niet onbelangrijk; ik heb over twee weken gewoon een toets. Dus ik heb weer lekker aan school gezeten.
Daarna was het weer tijd voor taxibedrijf Berry & Perry, want we hebben een paar huisgenoten van het vliegveld gehaald. En toen was het nog niet klaar hoor. Nee, ik heb de koelkast en een andere kast vol met eten schoongemaakt (ik lijk meer op mijn moeder dan ik dacht). Ik woon samen met een stel beesten. Ik heb wel 10 lege verpakkingen uit de koelkast gehaald, vleeswaren weggegooid die bijna wegliepen, schimmel van de wand afgehaald en ga maar door. Voor de paar huisgenoten die mijn blog lezen; JULLIE ZIJN RANZIGE STINKERDS. Verder zijn ze wel heel leuk hoor.

Zondag 29 september

Zondagen zijn voor uitslapen, relaxen, niks doen, films kijken, beetje artikelen voor school lezen. Dat klinkt als een perfecte zondag. Helaas begon de zondag op de meest vreselijke manier. We zijn gaan sporten. Na het sporten weer heerlijk gedoucht en daarna gelijk door boodschappen gaan doen. Sarah en ik worden er zo goed in. We weten waar alles ligt, wat de specifieke wensen zijn van mensen, wie wat op brood heeft, wat het meest wordt gedronken en ga zo maar door. En dan hebben we het ook nog voor elkaar gekregen om voor 2,85 per persoon per dag boodschappen te doen. Ik heb mijn verborgen talent ontdekt.

Na de boodschappen zijn we een lekkere grote cappuccino gaan drinken met een enorm stuk chocoladetaart. Dit als protest voor het sporten op een zondagochtend. En nu lekker thuis, zo nog even wat aan school en daarna goede tijden kijken. De vakantie is weer voorbij. Wat niet erg is want deze week gaan we (als het goed is, het blijft toch Afrika) beginnen aan ons project op stage. Plan van aanpak is geschreven, activiteiten verzonnen en spullen gehaald. Nu kan het echt beginnen!
En maken jullie je maar geen zorgen hoor, die vakantie is dan wel voorbij, maar vanavond gaan we een weekendje weg plannen. Wat een leven, wat een leven.

Liefs