Resideren; week 9

“I felt my lungs inflate with the onrush of scenery—air, mountains, trees, people. I thought, "This is what it is to be happy.” – Sylvia Plath

Maandag 21 oktober

Vandaag hebben we op stage niet gewerkt met de klassen. We hebben dingen voorbereid en afspraken gemaakt met leerkrachten. ’s Middags gesport, dat was nog wel een dingetje omdat ik nog spierpijn en blaren had van de hike van die vrijdag ervoor. En Eva stond om de twee minuten bij mij te piepen dat ze echt geen zin had en of we niet gewoon konden gaan. Uiteindelijk zijn we maar 40 minuten in de sportschool geweest, waarvan ik 20 minuten heb gedoucht.

Dinsdag 22 oktober

Vandaag ook weer stage. We hebben met de kinderen een mindmap gemaakt over communicatie. Omdat we benieuwd waren of onze ideeën verschillen met die van hen. Het mooiste wat werd opgeschreven was: communication is when you communicate with people. Een erg duidelijke uitleg zoals jullie zien.

Verder ben ik vandaag uiteten gegaan, ze hebben hier heerlijke sushi restaurants waar ik al 104849 keer ben geweest.

Woensdag 23 oktober

Vandaag hadden we ’s ochtends weer een klas, we hebben weer een mindmap gemaakt. Maar omdat woensdag onze thuiswerkdag is zijn we na de activiteit doorgegaan naar fathers house. De mensen die daar werken herkennen ons en weten al welke drankjes we altijd bestellen. We hebben de hele middag heel hard gewerkt aan school en aan onze projecten. Ik heb zelf een verhaal geschreven die we de volgende dag konden voorlezen aan de kleintjes.

’s Middags hadden we een afspraak met de social worker. Dit hebben we eens in de twee weken. Tijdens deze sessies kunnen we bespreken waar we tegenaan lopen en om adviezen krijgen. Dat is heel fijn omdat hij de cultuur kent én een social worker is en ons zo kan ondersteunen.

’s Avonds zouden we zelfgemaakte falafel eten. Dit hadden we al een keer gemaakt en toen was het erg lekker. Terwijl ik boven lekker een film aan het kijken was hoorde ik van beneden allemaal geluiden dat het niet lukte. Nou kennen sommigen de Luca die zich op eten verheugd en het vervolgens niet doorgaat. Geen leuke Luca. Terwijl de rest al bezig was met kijken naar alternatieven (alleen sla en tomaten in het broodje…) ben ik gaan kijken naar de falafel. En ik weet niet hoe, maar het is me gelukt om alle broodjes te vullen met falafel! Voor eten doe ik alles.

Donderdag 24 oktober

Vandaag hadden we het project met de kleintjes. We hebben het verhaal voorgelezen. In het verhaal kwamen verschillende emoties terug die de kinderen konden herkennen. Sommige kinderen vonden het helemaal geweldig, maar de wat oudere kinderen uit de klas vonden er niks aan en werden vervelend. Dit hebben we besproken met hun leerkracht. Zij heeft vervolgens ’s middags de tijd voor ons genomen om met ons te praten over wat we lastig vonden met de kinderen. Zij gaf tips en samen hebben we nog wat ideeën besproken. Het was heel fijn. Zij hoeft ons niet te begeleiden, dat hoeft eigenlijk niemand vanuit de school. Maar dit doet zij uit zichzelf en wij zijn er heel erg blij mee.

Vrijdag 25 oktober

Vandaag ging de wekker een soort van vroeg, want we gaan een weekend weg! Hoe bizar is het dat je op vakantie gaat in je vakantie. Niet dat het meer een vakantie is. Het is nu gewoon mijn leven hier. Ik ga naar stage, ik doe boodschappen, was m’n kleren, kook, sport en ga zo maar door. Ik heb gewoon echt een normaal dagelijks leven. Maar wel een heel fijn dagelijks leven. Ze hebben het hier niet zo op deadlines, tijdsdruk en van een rat race is hier naar mijn idee geen sprake. Ik denk dat we in Nederland allemaal een stukje gelukkiger zouden worden als we een beetje meer gingen leven naar de Zuid-Afrikaanse cultuur.
Maar goed; vakantie. Na twee uur rijden kwamen we aan in Tsitsikamma (leuke naam voor mensen die slissen). We hadden een hostel geboekt en mijn eerste indruk was nogal bijzonder. Allereerst heeft een dame die daar werkt mij zo’n 10 minuten geprobeerd over te halen om te gaan paardrijden. Nadat ik het hele verhaal van Rex had verteld zei ze dat ik mij niet moest laten weerhouden door 1 slechte ervaring. Ik noem het eerder een bijna doodservaring dan een slechte ervaring, dus ik heb me zeker niet over laten halen.
Verder hadden ze een agressieve geit: Baz. Of zoals ik hem noemde: Baaaaz (spreek uit als een geit die mweeeh zegt) en er waren een beetje hippie mensen. Maar het was wel een grappig hostel.

Joerie en Elisa wilden vandaag 22 km gaan mountainbiken. Nou kan ik mij nog herinneren dat mijn broer een paar jaar geleden tijdens het mountainbiken zijn elleboog had gebroken, en aangezien ik op hem lijk zag ik dat mij ook wel gebeuren. Dus terwijl die twee gingen mountainbiken ben ik met Sarah gaan lunchen in een Marilyn Monroe restaurant. Daarna zijn we naar het hostel gegaan en hebben we in de hangmat met een biertje een film gekeken. Het leven kan niet beter.

Zaterdag 26 oktober

Vandaag was het wel tijd voor een actieve dag. We zijn gaan kanoën en lilo’en. Was weer een ervaring hoor jongens. Het begon op de ruige zee, na nog geen 2 minuten vroeg ik aan de gids of mensen wel eens zeeziek werden, want verassend; ik voelde mij niet heel lekker. Gelukkig voor mij en alle mensen om mij heen kwamen we snel aan op een rustiger stuk. Op een gegeven moment werd het wel erg zwaar en ik snapte maar niet waarom. Tot ik achteromkeek en zag dat Sarah NIET mee peddelde. Nou toen kwamen we aan bij een stuk waarin zout en zoet water elkaar tegemoetkomen. Daardoor gaat de stroming twee kanten op, was grappig. Overigens was het gehele stuk dat we kanode zo ontzettend mooi. Hoe kan een land zovele verschillende landschappen hebben, allemaal even mooi. Nou toen gingen we over op het lilo’en. Het is net een opblaasbedje, vervolgens moet je je met je armen voortbewegen. Was ook heel leuk, en omdat ik toch in het water lag kon ik gelijk even plassen. Grappige sidenote is dat ik een wetsuit aan had.
Nou toen gingen we weer terug, de golven waren nu nog ruiger. Dus moesten we vaak stilliggen tot de volgen voorbij waren. Maar de golven kwamen wel onder onze kano door. Nou na een halve golf was ik natuurlijk al misselijk. Sarah heeft achter zich wel 10 keer gehoord ‘dit gaat niet goed hoor, ik ga kotsen’. En als we dan eindelijk weer mochten peddelen schreeuwde ik haar toe; ‘SAAR, peddel NU door’. Toen waren we bij het eindpunt maar mochten we per 1 kano aan kant. Ik werd gek. Gelukkig haatte Sarah mij na al dat geschreeuw nog niet helemaal en heeft ze geregeld dat wij als eerste mochten.

Verder hebben we in het park geluncht en nog een kleine hike van een uur gedaan, het was een geslaagde dag. ’s Avonds lekker rustig aan gedaan bij het hostel.

Zondag 27 oktober

Alweer de laatste dag van ons weekendje weg. We zijn naar een natuurgebied gereden. Het lag in een heel lief klein dorpje. Ik weet het nu zeker. Ik ga verhuizen. Na mijn pensioen ga ik in dat dorp wonen. We hebben hier ook geluncht. Nou, ik heb echt nog nooit zo vies gegeten. Ik had een kipschnitzel besteld, het was gewoon pap ofzo. Ik heb voor het eerst in mijn leven kip laten staan, ik denk dat dat genoeg zegt.

Maandag 28 oktober

Op stage hebben we vandaag niks gedaan, was om 11 uur alweer klaar. Maar vandaag heb ik wel de volgende vakantie geboekt! En dit keer is het nog meer een vakantiegevoel omdat het met vliegtuig is. Ik ga samen met Sarah de Panoramaroute rijden. Ligt bij Johannesburg in de buurt. Ik zou normaal zeggen, kijk maar naar de foto’s op google. Maar nu zeg ik; wacht nog twee weken tot ik de foto’s op mijn blog heb gezet. Want het is over twee weken al!

Dinsdag 29 oktober

Vandaag hadden we weer grade 2. De vorige twee keren hadden we rustige activiteiten en waren ze erg druk. Nu hadden we wat actievere spelletjes en hadden we van tevoren duidelijk regels afgesproken. Het ging erg goed! Dit kwam ook doordat we met die docent die de tijd voor ons neemt hadden besproken hoe en wat en omdat ze ons tips had gegeven. Het was dus erg fijn!

Liefs