Sri Lanka

SRI LANKA

We zijn er!! Maar net zoals vorig jaar beginnen we bij het begin.

Om half 4 's ochtends ging de wekker. Ja dat is vroeg, heel vroeg. Ook niet onbegrijpelijk dat ik dus aardig moe was. Nadat ik de laatste spulletjes had ingepakt gingen we rijden. En toen kwamen we aan op Düsseldorf airport, waar de zenuwen duidelijk lieten merken dat ze er waren. Het afscheid nemen was niet leuk, maar niet gaan was geen optie. Dus daar gingen we, door de douane heen, klaar voor ons grote avontuur.

De eerste vlucht was prima, hij duurde maar een uur. Hierdoor vlogen we ook niet heel hoog, waardoor ik alle huisjes kon bekijken van bovenaf. Een soort van gratis Madurodam. En toen kwamen we aan op Berlijn. En hier begon het: ik moest mee komen naar een soort hokje. Een nogal norse vrouw zei zonder enige begroeting: 'deutsch or english'? Waarop ik op mijn beurt weer english zei. 'Open' zei ze terwijl ze naar mijn tas wees. Ik, geen idee wat er aan de hand was, probeerde zo normaal mogelijk m'n tas open te maken voor het geval ik ergens van werd verdacht. Ze hield een papiertje langs mijn tas, en ook langs mij. Stopte het in een apparaat, en daar kwam niks geks uit. (Alsof ik überhaupt maar de ballen zou hebben om iets mee te smokkelen). Hierna werd ze opeens aardig en wenste ze me nog een fijne vlucht toe.

Ze moest eens weten wat voor super fijne vlucht dat ging worden... Het vliegen zelf ging wel lekker. Gewoon hoe je wilt dat een vliegtuig vliegt. MAAR, ik had een vreselijke plek. Mijn life vest onder mijn stoel hing los en kreeg ik ook niet meer vast, waardoor dat ding lekker tegen m'n benen heen en weer ging. Onder de stoel voor mij, waar je normaal lekker je benen onder legt, daar stond ook iets geks vastgeschroefd. Mijn benen bleven dus onder mijn eigen stoel, waar het life vest in de weg hing. Maar we zijn er nog niet. Er zaten tv'tjes in de stoelen. Het zou alleen leuk zijn geweest als ze ook aan konden. Na het 2 keer gevraagd te hebben aan het personeel, die allebei zeiden  dat ze erna gingen kijken en nooit terugkwamen, heb ik het opgegeven. Verder zat er zat een huilend kind voor ons, dat niet van stoppen wist. En nu denk je, nou die is klaar. Maar nee. Ik wilde lekker mijn gedownloade Netflix films kijken. Ben ik op 1 of andere manier uitgelogd!!!!! Probeer dan maar eens zonder enige verbinding daar boven weer in te loggen.

De derde en laatste vlucht begon goed! We kwamen binnen en er werd een soort van rook uitgeblazen, dat lekker rook en lekker koud was. Want Abu Dhabi was met zijn 40 graden heel erg warm. We gingen zitten, en ja hoor, de tv'tjes deden het. En ook mijn Netflix functioneerde, wel in een Arabische tint. Maar hij deed het. Ook was er in de verste verte geen baby te verkennen. En mijn benen kon ik voor en achter me kwijt. Wat kan het leven toch mooi zijn!

En toen gingen we eindelijk landen. Op het vliegveld hebben we de gebruikelijke dingen gedaan, zoals de backpacks ophalen enz. En daar hebben we een plaatselijke simkaart gekocht zodat we internet zouden hebben, wat wel heel handig was. We kwamen om half 4 aan en zouden tot half 8 op het vliegveld blijven, want dan zou het licht zijn en zouden we gaan ontbijten bij een een schattig tentje wat we al enige tijd in gedachte hadden. We liepen naar buiten en werden al snel aangesproken door een meneer. Of we een taxi nodig hadden, dus ik zei van wel en liet hem het adres zien. Hij deed alsof hij wel wist waar het was, maar wij geloofde er niks van. Dus gingen we op zoek naar de volgende, althans, we werden gevonden door de volgende. Deze man wist ons wel naar het juiste adres te brengen en heeft ons netjes afgezet. We hebben heerlijk ontbeten. En wilde toen naar ons hotel. Ja hoe gaan we dat eigenlijk doen? We staan midden langs de weg, moeten we niet ergens heen? Nee hoor, voor je met je ogen knippert staan er al 7 tuktuks voor je neus. We lieten weer het adres zien en deze man bracht ons netjes tot aan de deur. Voor nog geen 1 euro p.p. Wel waren we wat vroeg in het hotel, en onze reservatie konden ze eerst niet vinden. Uiteindelijk toch wel, maar er was nog geen kamer vrij. Dus zijn wij de straat opgegaan om wat boodschappen te doen. We zijn aardig omgelopen, maar uiteindelijk hebben we het gevonden. En verder zijn we al de hele dag in ons hotel. Nog super moe van de reis, en er is nog van alles te regelen voor onze volgende bestemming. We hebben in het hostel gevraagd hoe we het beste konden reizen. En gelijk hielpen ze ons, er wordt een tuktuk geregeld die zij kennen. Die zet ons op de goede bus en de rest kunnen we zelf wel.

Verder moet ik nog ontzettend wennen, de vorige reizen liep ik maar achter iedereen aan. De taxi die werd geregeld wist toch wel waar we heen moesten. En nu moeten we alles opeens zo zelf doen, wat we natuurlijk wel wisten van te voren, maar toch is het wel spannend. Morgen gaan we weg uit Colombo, het was een grote drukke stad waar niks te beleven valt. Maar waar ze wel ontzettend pittige broodjes hebben waar je maag en je darmen je niet dankbaar voor zijn.

Maar vanaf morgen hebben we strand, even bijkomen een aarden in een toch opeens wel andere wereld...

Liefs