Amerika dag 4

Het was vandaag een prachtig mooie dag. En het zal mijn blog niet zijn als ik jullie niet precies mee ging nemen in die mooie dag.

De dag begon om 7.00 uur. Dat is in vergelijking met de afgelopen dagen echt een verbetering Ik heb me er de rest van de dag ook echt beter bij gevoeld.

We begonnen weer bij onze vaste tentje om te ontbijten. En daarna zijn we op, jawel, de fiets gestapt. Om te fietsen naar, jawel, de waterfietsen! En dat vond ik dus geweldig. Frank heeft mij gister in zijn blog belachelijk gemaakt. Hij zou een goede conditie hebben en ik niet. Maar vandaag trok Frank het wat minder en liet hij mij in mijn eentje trappen op de waterfiets. Daar draai ik mijn hand niet voor om hoor. Want ookal leek het misschien alsof ik nooit fiets, ik fiets toch echt elke dag. Op een prima fiets, die een fijn zadel heeft, een kleine slag in z'n wiel (omdat ik ooit ben aangereden en de klootzak was doorgereden terwijl ik bijna dood was) en zonder Frank waar ik me zorgen om moet maken. Maar goed, op het water dus. Het was heerlijk. We waren gelukkig redelijk vroeg dus het was nog niet te warm.

Na ons tochtje op het water zijn we naar het holocaust museum gegaan. Dit is voor ons niks nieuws. Toen ik in Berlijn was met Anne hebben we hier ook genoeg over gezien. Maar toch blijft het indrukwekkend. Ook dit was weer gratis. We zeiden nog tegen elkaar dat dit Nederland ook meer musea gratis aan moet bieden. Het is toch allemaal zo leerzaam.

Daarna zijn we lekker langs het water gaan lopen en gaan eten bij een Mexicaan. We hadden verder nog niks op de planning staan. Frank kwam met het idee om naar de Basilica te gaan. Dat klinkt als iets waar je lekker kan eten. Is het niet. Het is een kerk. Niet zomaar een kerk, maar de grootste kerk van de Verenigde Staten. En mijn god mensen, we gingen weer op de fiets. Het is gewoon niet meant to be, Frank en ik op de fiets. Wat 20 minuten zou moeten duren werden er 70. En dan hoor ik jullie denken: maar waar gaat het dan fout? Nou mensen, het navigeren, dat gaat fout. En ja wij zijn slecht in navigeren. Maar Google maps werkt ook gewoon echt niet. Hij draait de hele boel om, laat ons omrijden, laat ons keren en ga zo maar door.
En net toen ik wilde zeggen: 'als die ons nou nog 1 keer laat keren gaan we naar de starbucks', verscheen die kerk bovenaan de heuvel.
Hoe dichter we bij de kerk kwamen, hoe meer jeuk ik kreeg. En dan denken jullie dat ik sarcastisch ben, maar het was echt zo (warmteallergie). Het was alsof ik niet welkom was in de kerk en God mij tegen wilde houden. Nou weet God niet (of misschien ook wel) door welke hel ik gister ben gegaan, dus ik liet me er niet door tegenhouden.
De kerk was zeker groot. Ik denk dat je daar prachtig verstoppertje kan spelen. Hebben we niet gedaan hoor. Het was ook een mooie kerk. Ondanks dat ik niet gelovig ben vind ik elke geloofsovertuiging wel interessant. Ik vind het mooi om te zien hoe mensen er hoop en steun uit kunnen halen. Ook al is dat het niet voor mij, is het fijn voor anderen dat ze dat wel hebben. Frank gedroeg zich echter als een klein kind. Jurgen, als ik hem mag geloven dan heb jij die slechte invloed op hem. Hij liep stomme filmpjes en foto's te maken en had vooral heel veel lol met zichzelf. Ik heb me hier maar van gedistantieerd.

Daarna gingen we door naar waar ik mijn hoop en troost uit haal: de starbucks. En we wilden eens gek doen en bestelden een keer een large, om te kijken of het nou echt zó groot is. Was het dus wel, maar we hebben ervan genoten.

Toen gingen we terug naar het hotel. Voor mij was het wel al duidelijk hoe we dat zouden doen. Het fietsen was ik echt zat. Mijn billen zijn oprecht blauw, dus de metro leek mij de beste optie. Toen we bij onze eindhalte waren stonden we nog even te twijfelen aan welke kant we eruit gingen. We kozen een kant en toen we boven kwamen stond er overal politie. Het verkeer was afgezet en echt niemand mocht meer verder. Zouden we dan toch echt meemaken dat Joe Biden langs zou rijden? Een man vertelde ons echter dat zijn uber-driver liet weten dat het een protest was. Frank wilde al doorlopen naar het hotel. Hoe hij dit had willen doen weet ik ook niet want zoals ik hierboven al schreef was alles afgezet... Maar goed, ik wilde dan ook wel zien wat voor protest. Maar toen, toen begonnen er toch auto's langs te rijden en al snel hadden we door dat het wel om de president ging! En geloof het of niet, ik heb hem echt achterin de auto zien zitten!! De ramen zijn niet geblindeerd, dus dat kan echt! Ik weet dat ik kan overdrijven en dingen groter kan maken, maar dit is echt! Ik zal het filmpje (met live verslag van mij) en de ingezoomde foto van Joe Biden toevoegen. En nou kan je denken: stoer hoor dat je de president hebt gezien, daar heb je echt wat aan. Daar heb je dan misschien een beetje gelijk in. Ik bedacht ook nog dat het maar een man is en hij ook tomaat en citroen (grapje tussen Frank en mij, laten we het er maar op houden dat je er een wc voor nodig hebt). Maar toch vond ik het gaaf. Hoe groot is de kans nou dat als je een paar dagen in Washington bent (en Washington is groot) de president ziet. Er waren heel wat toevalligheden voor nodig dat wij daar op dat moment waren. Als we toch waren gaan fietsen dan was het niet gebeurd. Zo zie je maar weer, fietsen is niet altijd goed voor je.
Het was trouwens bizar hoeveel politie en beveiliging hiervoor uittrok. Minimaal 100 man. En ook hier, ik overdrijf graag, maar dit was echt zo. Vraag het maar aan Frank (alhoewel ik het overdrijven wel van hem heb).

We hebben de dag weer afgesloten in het Thaise restaurant. Na mijn enthousiasme van gister over dit eten kunnen jullie misschien wel begrijpen waarom.

Het was een prachtig mooie dag.

Stappenteller: 23106

Liefs