Amerika dag 6

Ik denk dat ik kan melden dat ik over de jetlag heen ben. Helaas heb ik een reisgenoot die dat niet is en mij 's nachts wakker houdt terwijl hij uit krakende flesjes drinkt en 100 keer naar de wc gaat. Laten we voor mij hopen dat hij deze zesde nacht wonderbaarlijk over zijn jetlag heen komt.

We zijn de dag begonnen in, jawel, de starbucks. Op elke hoek is er wel 1 te vinden. Het is maar goed dat dat in Zoetermeer niet zo is, anders kreeg mijn portemonnee het erg zwaar. Hierna zijn we met de metro naar Central Park gegaan. Voor zijn 61e (!) verjaardag had Frank van mij een ritje op de fiets/elektrische step door Central Park gekregen. Het zal jullie niks verbazen dat ik heb geprobeerd hem te sturen naar de elektrische step. En het is nog gelukt ook! Voor fietsen/steppen was een aparte weg door Central Park. En het was ENORM. Het was erg leuk om te doen. Na 2 uur moesten we de steppen terugbrengen, maar we wilden meer van Central Park zien en dat kon alleen lopend. Dus na het terugbrengen van de steppen zijn we weer gaan lopen. Met een kaart. Ging dat fout denken jullie? Uiteraard. Met Google maps komen we al nergens, laat staan met een kaart. Maar goed, je kan jezelf afvragen wat er fout gaat als je gewoon lekker aan het wandelen bent door Central Parks waar van alles te zien en te beleven is.
Op een gegeven moment kwamen we aan bij de strawberry fields met daarbij op de grond iets van mozaïek, als eerbetoon aan John Lennon. Nou zaten Frank en ik op een bankje aan de zijkant te kijken naar de vreemde taferelen die plaatsvonden bij het eerbetoon van mozaïek. Mensen gingen erop liggen en zitten om zo op de foto te gaan. Jonge meisjes die waarschijnlijk niet eens weten van John Lennon lagen daar een beetje te dweilen over de grond voor een foto. Toen kreeg ik een fantastisch briljant plan. Achter het eerbetoon stond een bankje. Frank en ik zijn daarop gaan zitten en bij elke foto die gemaakt werd zorgde ik ervoor dat ik er ook op stond. Op een gegeven moment kwam er een vrouw wiens wereld om social media draait. Als een echte paradijsvogel liep ze om het eerbetoon heen en allemaal poses te maken. Terwijl haar arme man (die ook haar veel te grote Gucci tas vast moest houden) 100 keer op de knop moest drukken om foto's te maken. Ik kon het niet laten om elke keer dezelfde pose aan te nemen als deze mevrouw. Uiteraard ging zij gelijk de foto's bekijken. Ze zag mij op waarschijnlijk elke foto staan en keek erg boos mijn kant uit. Het heeft mijn dag helemaal gemaakt.
We zijn aardig wat uurtjes in Central Park geweest. Het is bizar hoe je in de drukte van de stad deze oase van rust kan vinden. Nouja, rust.. Het is er nog steeds druk met heel veel mensen. Maar alle drukke geluiden van de stad (en dat zijn er veel) hoor je er niet. Er wordt op elk grasveldje wel iets van muziek gespeeld en je hoort de vogels fluiten. Het was wederom een bijzondere ervaring.

Toen we uiteindelijk de weg uit het park ook weer hadden gevonden zijn we gelopen naar de Trump tower. Toen kwamen we erachter dat we daar ook naar binnen konden. Je kon er in een winkeltje alles kopen wat iets met Trump te maken heeft, of waar zijn naam op staat. Ook zit er een café en restaurant in het gebouw. We hebben er geen cent uitgegeven. Het was een bijzonder gebouw en je kan er van alles van vinden, maar er was wel een openbaar toilet in te vinden. Die zijn hier verder nergens. Regelmatig gaan Frank en ik hier maar wat te drinken halen om gebruik te maken van de wc (en van dat drinken moet ik binnen de kortste keren weer). Maar nog regelmatiger is de wc 'out of order' en sta ik daar met mijn drankje en overvolle blaas. Ik heb al een paar keer gehad dat ik bijna in mijn broek plas. Dus het toilet in het gebouw van Trump was erg welkom.

Daarna zijn we weer naar een kerk gegaan, die zat middenin de stad. En alhoewel deze veel kleiner was dan de kerk van een paar dagen geleden, was die wel veel mooier. Frank heeft zich weer flink misdragen dus ik ben benieuwd wat voor straf God morgen voor hem (en daarmee indirect ook voor mij) heeft.
Daarna zijn we nog wat winkels in geweest (niks gekocht!) En zoals ik al zei is er overal wat te zien en beleven en zo kwamen we opeens bij een hamsterrace terecht. Als een echte hamsterliefhebber wilde ik even kijken wat dit precies in hield. Er was geen hamster te bekennen, maar het was een soort kunstproject. Robots (ze moesten op hamsters lijken) namen het tegen elkaar op in een race. Het was grappig om naar te kijken. Er werden mensen uit het publiek gekozen om de robots te besturen maar helaas sloeg hij mij over.

Daarna zijn we gaan eten, lekker Indiaas. We zaten erg vol en vooral ik ben erg moe. Dus we besloten terug te gaan naar het hotel. De metro zou er binnen 1 minuut zijn. Minuut na minuut ging er voorbij. Op het bord werd onze metro wel iedere keer aangekondigd, maar er was geen metro te bekennen. Ondertussen stonden we er al 25 minuten en de metro gaat om de 3 minuten. We begrepen er geen snars van. Tot we eens goed luisterden naar wat er werd omgeroepen en we begrepen dat we al 25 minuten op het verkeerde perron stonden en er inmiddels al 8 metro's onder onze voeten vertrokken waren. Het is toch om te janken mensen. Volgende keer moeten we maar mee met een groepsreis...

Stappenteller: 24312

Liefs