Dag 5 & 6 met nog veel meer indrukken
27 juli 2018 - Kuching, Maleisië
Hoihoi
Gisteravond zijn we nadat ik mijn blog had geschreven een hapje gaan eten. En na de eerste hap snapte ik waarom het eten zo de hemel in wordt geprezen. Nou heeft Maleisië wel iets van elke keuken te bieden, maar dit was heerlijk. Ik had een tikka masala met naanbrood besteld, en iedereen in mijn omgeving weet hoe lekker ik Indiaas eten vind. Ik heb dan ook vele soorten tikka masala op, maar deze steeg met gemak boven al die masala's uit. Heerlijk!
Vrijdag 27 juli
De afgelopen nacht ging het een stuk beter met de jetlag! In plaats van wakker worden en 4 uur wakker liggen, werd het wakker worden en een half uur wakker liggen. Dat hebben we misschien wel een beetje verpest voor vannacht door vanmiddag een powernap te nemen... Als in power van 2 uur. Maar de afgelopen dagen waren zo druk, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Het is toch een nieuw land. Ik geniet echt met volle teugen en heb gelukkig geen cultuurshock zoals vorig jaar. Maar toch is alles nieuw en denk je constant over van alles na. Die powernap was dus ook echt wel nodig.
Maar ho, ik maak een sprong van een paar uur. Ik zal vertellen wat we overdag gedaan hebben. We zijn 's ochtends naar het Semenggoh nature reserve geweest. Hier worden Orang oetangs opgevangen en (weer) klaar gemaakt voor het wild. Van te voren heb ik goed onderzocht hoe dit in z'n werk ging. Want ik ben erg tegen het olifant wassen/ eten geven omdat dat het nieuwe olifant rijden is. Wilde dieren vind ik gaaf, maar ze moeten wel vrij zijn en niet voor het toerisme. Maar dit wildlife centre was goed. De dieren zijn vrij en er wordt ook niet gegarandeerd dat je ze te zien krijgt. Ze komen wanneer ze willen en honger hebben en anders blijven ze waar ze willen zijn. En nu was het het fruitseizoen waardoor ze zelf in de bomen fruit konden vinden, de kans was dus klein dat ze fruit kwamen halen op de 'eetplaats' waar de verzorgers het klaar leggen. Het stuk wat we ernaar toe moesten lopen was best lang. Op een gegeven moment hoorde we geritsel, en ja hoor, een orang oetang. Die liep in zijn eentje rond en slingerde aan wat bomen. Voor ons was het al geslaagd. Toch liepen we door naar de eetplaats. Het duurde even maar uiteindelijk kwam ook hier weer een orang oetang eten halen. Er zijn ook maar 2 momenten per dag waarop er mensen het park in mogen. Allebei momenten van een uur, zodat het dus niet een toeristisch ding wordt en de beesten geen rust krijgen. Alles is erop gericht de orang oetangs weer in het wild te laten lezen. (De meeste zijn gered van mensen die de orang oetangs als huisdier hielden, de orang oetangs hebben dan zelf dus geen idee hoe ze aan eten moeten komen).
Na de orang oetangs zijn we terug gegaan naar Kuching. We zijn een supermall ingegaan want het is hier ZO warm. En jaja, in NL is het ook warm. Maar daar worden allemaal hitteplannen gemaakt en voeten in een voetenbadje gestopt. Hebben wij niet... Dus de airco daar was fijn.
Toen zijn we terug gaan lopen, om de zoveel meter liepen we een winkel in om weer verkoeling op te zoeken.
Nou dit hebben we dus gedaan vóór de powernap. MAAR, er is ook nog een ná de powernap.
Vandaag begon er een foodfestival in Kuching. Samen met een meisje die we gister hebben ontmoet en een Australiër die zij vandaag heeft ontmoet zijn we hier heen gegaan. Het is een soort tongtong fair maar dan minimaal 6 keer zo groot. Eerst hebben we rond gelopen en gekeken naar het soort eten. En iets in die mengelmoes van alle soorten eten is ook een beetje mis gegaan... Banaan met gesmolten kaas, kippopcorn, kip in een ijshoorn... Ze zijn hier trouwens gek op kaas en kip. Ik heb de gekke combinaties (nog) niet op. Uiteindelijk heb ik een wrap en saté op.
Ook hebben we nog durian op. Ook wel bekent als het stinkfruit. Toen een man hem open sneed maakte ik me klaar voor de geur maar dit viel dus echt heel erg mee. Maar de smaak... Mensen, ik heb het voor jullie geproefd en ik raad jullie niet aan het ooit zelf te proberen. De balut van de Filipijnen smaakte denk ik nog beter. Ik vond het smaken naar verrotte vis, en met elke hap werd het viezer en viezer. Anne daarintegen vond het met elke hap beter smaken. En volgens haar smaakte het naar geplette banaan. Zo vond zij het er ook uitzien. Ik kan niet definieren hoe ik het eruit vond zien, dus jullie moeten het met Anne haar definitie doen.
Zo dat was 1 dag, maar een hele lange blog. Morgen vliegen we naar Miri om vervolgens 2 dagen naar Brunei te gaan. Genoeg om weer mee te maken dus.
Liefs
Gisteravond zijn we nadat ik mijn blog had geschreven een hapje gaan eten. En na de eerste hap snapte ik waarom het eten zo de hemel in wordt geprezen. Nou heeft Maleisië wel iets van elke keuken te bieden, maar dit was heerlijk. Ik had een tikka masala met naanbrood besteld, en iedereen in mijn omgeving weet hoe lekker ik Indiaas eten vind. Ik heb dan ook vele soorten tikka masala op, maar deze steeg met gemak boven al die masala's uit. Heerlijk!
Vrijdag 27 juli
De afgelopen nacht ging het een stuk beter met de jetlag! In plaats van wakker worden en 4 uur wakker liggen, werd het wakker worden en een half uur wakker liggen. Dat hebben we misschien wel een beetje verpest voor vannacht door vanmiddag een powernap te nemen... Als in power van 2 uur. Maar de afgelopen dagen waren zo druk, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Het is toch een nieuw land. Ik geniet echt met volle teugen en heb gelukkig geen cultuurshock zoals vorig jaar. Maar toch is alles nieuw en denk je constant over van alles na. Die powernap was dus ook echt wel nodig.
Maar ho, ik maak een sprong van een paar uur. Ik zal vertellen wat we overdag gedaan hebben. We zijn 's ochtends naar het Semenggoh nature reserve geweest. Hier worden Orang oetangs opgevangen en (weer) klaar gemaakt voor het wild. Van te voren heb ik goed onderzocht hoe dit in z'n werk ging. Want ik ben erg tegen het olifant wassen/ eten geven omdat dat het nieuwe olifant rijden is. Wilde dieren vind ik gaaf, maar ze moeten wel vrij zijn en niet voor het toerisme. Maar dit wildlife centre was goed. De dieren zijn vrij en er wordt ook niet gegarandeerd dat je ze te zien krijgt. Ze komen wanneer ze willen en honger hebben en anders blijven ze waar ze willen zijn. En nu was het het fruitseizoen waardoor ze zelf in de bomen fruit konden vinden, de kans was dus klein dat ze fruit kwamen halen op de 'eetplaats' waar de verzorgers het klaar leggen. Het stuk wat we ernaar toe moesten lopen was best lang. Op een gegeven moment hoorde we geritsel, en ja hoor, een orang oetang. Die liep in zijn eentje rond en slingerde aan wat bomen. Voor ons was het al geslaagd. Toch liepen we door naar de eetplaats. Het duurde even maar uiteindelijk kwam ook hier weer een orang oetang eten halen. Er zijn ook maar 2 momenten per dag waarop er mensen het park in mogen. Allebei momenten van een uur, zodat het dus niet een toeristisch ding wordt en de beesten geen rust krijgen. Alles is erop gericht de orang oetangs weer in het wild te laten lezen. (De meeste zijn gered van mensen die de orang oetangs als huisdier hielden, de orang oetangs hebben dan zelf dus geen idee hoe ze aan eten moeten komen).
Na de orang oetangs zijn we terug gegaan naar Kuching. We zijn een supermall ingegaan want het is hier ZO warm. En jaja, in NL is het ook warm. Maar daar worden allemaal hitteplannen gemaakt en voeten in een voetenbadje gestopt. Hebben wij niet... Dus de airco daar was fijn.
Toen zijn we terug gaan lopen, om de zoveel meter liepen we een winkel in om weer verkoeling op te zoeken.
Nou dit hebben we dus gedaan vóór de powernap. MAAR, er is ook nog een ná de powernap.
Vandaag begon er een foodfestival in Kuching. Samen met een meisje die we gister hebben ontmoet en een Australiër die zij vandaag heeft ontmoet zijn we hier heen gegaan. Het is een soort tongtong fair maar dan minimaal 6 keer zo groot. Eerst hebben we rond gelopen en gekeken naar het soort eten. En iets in die mengelmoes van alle soorten eten is ook een beetje mis gegaan... Banaan met gesmolten kaas, kippopcorn, kip in een ijshoorn... Ze zijn hier trouwens gek op kaas en kip. Ik heb de gekke combinaties (nog) niet op. Uiteindelijk heb ik een wrap en saté op.
Ook hebben we nog durian op. Ook wel bekent als het stinkfruit. Toen een man hem open sneed maakte ik me klaar voor de geur maar dit viel dus echt heel erg mee. Maar de smaak... Mensen, ik heb het voor jullie geproefd en ik raad jullie niet aan het ooit zelf te proberen. De balut van de Filipijnen smaakte denk ik nog beter. Ik vond het smaken naar verrotte vis, en met elke hap werd het viezer en viezer. Anne daarintegen vond het met elke hap beter smaken. En volgens haar smaakte het naar geplette banaan. Zo vond zij het er ook uitzien. Ik kan niet definieren hoe ik het eruit vond zien, dus jullie moeten het met Anne haar definitie doen.
Zo dat was 1 dag, maar een hele lange blog. Morgen vliegen we naar Miri om vervolgens 2 dagen naar Brunei te gaan. Genoeg om weer mee te maken dus.
Liefs
Je hebt het goed naar je zin zo te horen. Geniet maar met volle teugen.
Kus mam