Reisje: dag 2

Intens, intens, intens. Dat zijn de woorden die ik gebruik om Marrakesh (of Marrakech, kan allebei) te beschrijven. 

Ik begin met afgelopen nacht. Om 4 uur 's nachts begon een moskee wat geluid te maken. Nog best wel zachtjes dus daar kon ik wel doorheen slapen. Maar 20 minuten later werd er keihard in een speaker geschreeuwd en probeer daar maar eens doorheen te slapen. Zelfs ik, degene die altijd kan slapen, kon het niet. Het was blijkbaar tijd voor het eerste gebed, heb ik toch maar overgeslagen. 

Goed,na toch nog een paar uur slaap gingen we op stap naar Jardin Majorelle. Een botanische tuin die is ontworpen door Jaqcues Marjorelle en later eigendom werd van Yves Saint Laurent. Je vindt er planten van de 5 continenten, maar je vindt er vooral RUST. Althans soort van, nog steeds overal toeristen maar geen verkeer. 

Hierna wilde we naar het Bahia paleis. Maar onderweg kwamen we langs 194710 tentjes. Onze zintuigen hebben het zwaar te verduren. Ruik je geen uitlaatgassen, dan ruik je wel riool, plas of vlees of vis. Je ziet 28181 kleuren, zwerfdieren (hartbrekend), bedelaars (dat kan ik dan weer wat beter aan) en degene die hier 10 seconde niks hoort krijgt een ijsje. Maar gelukkig compenseert de smaak het voor alle zintuigen. Want het eten is echt helemaal top. 

Uiteindelijk zijn we nog wel bij het paleis aangekomen. Was lachen, zijn nog opgelicht door een mannetje. Hij zat daar zogenaamd te bewaken, vroeg of die een foto van ons moest maken, wij naïeve blanken trapten daar in, en moesten uiteraard betalen. Kijk eens mannetje, hier heb je 97 cent waar ik 5 minuten voor werk en waar jij waarschijnlijk een halve dag voor moet werken. Dus opgelicht zijn we misschien toch niet, we hebben dat mannetje aan wat extra's geholpen. 

Maar ik heb voorkomen dat ik niet echt ben opgelicht. Ik wilde oorbellen kopen aangezien ik die thuis ben vergeten. Ik zag een leuk paar en vroeg hoe duur ze waren. '80 dirham, goeie prijs, goeie kwaliteit.' Nou meneer Pinokkio, ik heb ze bij je buren voor 20 Dirham gezien. En om nou 7.50 te betalen voor oorbellen die morgen uit elkaar vallen vind ik ook wat overdreven. Ik zei: '20 dirham.' Pinokkio: '70'. Luca: '20'. Pinokkio: '50'. Luca: '20'. Pinokkio: '30 maar niet minder'. Luca: '20'. Pinokkio: 'goed 20'. (Uiteraard vond dit gesprek plaats in het Engels). Daarna vroeg hij nog aan Frank of ik zijn dochter was. En zei tegen Frank dat ik wel een harde was. En dan heeft hij me nog geen eens gezien als iemand aan mijn eten komt...

Goed dat was onze dag een beetje in een notendop. Met al best veel details, maar ik kan er nog véél meer beschrijven. Maar dat laat ik aan de foto's over. Enjoy!

Liefs

(De wifi hier is niet top, dus misschien volgen de foto's later).