Dag 10

Hoihoi,

Gistermiddag heb ik m'n blog geschreven, waardoor ik gisteravond dus nog niet heb kunnen beschrijven. We zijn pizza gaan eten in de stad, en wat voor een pizza. We hadden 2 pizza's van 1 meter doorsnee. Nou dat was eigenlijk alles wat ik wilde vertellen over de avond.

Vandaag stonden er 2 projecten op de planning, allebei scholen voor special kids. De groep werd in tweeën gesplitst. Samen met mijn groep kwamen we aan bij ons schooltje, ook daar moesten we ons weer in twee groepen splitsen. De ene groep zou een klaslokaal gaan verven, en de andere zou helpen in de klas. Om eerlijk te zijn vond ik het wel weer even fijn om in de klas te zijn en juf te spelen. Na zoveel weken vakantie is het voor 1 dag wel weer even fijn om juf te zijn. Alleen was het hier wel heel anders, eigenlijk hebben we ook maar op een stoel zitten toekijken. Op een gegeven moment zijn we wel naast wat kindjes gaan zitten. Er was 1 meisje die haar hele kleurplaat met 1 kleur tekende, dan komen de juf gevoelens omhoog. Dus ik gaf haar een nieuw kleur krijtje, en elke keer wisselde ik de kleurtjes af. Op een gegeven moment bepaalde zij zelf wanneer het tijd was voor een nieuw kleurtje, ze gaf mij haar krijtje en ik gaf haar weer een nieuwe. En uiteindelijk legde ze zelf haar krijtje terug in de doos, en pakte ook weer zelf een nieuwe. Het was iets zo kleins, maar toch heb ik haar iets "geleerd". En de tekening was uiteindelijk heel erg kleurrijk geworden.

Daarna gebeurde iets minder leuks, de kinderen moesten nu allemaal hun aandacht richten op de juf en luisteren naar wat zij zei. Als ze niet deden wat ze zeiden pakte de juf een liniaal, ik zat samen met Lucca vooraan en we zagen dat ze wilde slaan maar dat ze zich redelijk inhield omdat wij er waren. Maar er is alsnog 1 kind geweest die twee tikken heeft gekregen met de liniaal, dat ging natuurlijk gepaard met gehuil. Dezelfde juf begon haar ook gelijk te troosten. Hoe tegenstrijdig wil je het hebben... In het begon vond ik het nog wel een goede juf, maar zodra ik dit zag was ik al m'n respect voor haar kwijt. We waren alle 3 ook heel blij dat we gingen wisselen en gingen verven. We hebben het klaslokaal geverfd, ik kan het heel goed totdat we bij randjes komen. Maar hé, de grond en het plafond zijn nu ook wat gezelliger. Toen we ook daarmee klaar waren zijn we teruggegaan naar de kinderen, een heel lief meisje met het syndroom van down kwam naar me toe en klamde zich aan me vast. Het was een schatje, maar op een gegeven moment wel een beetje zwaar.

Daarna zijn we met de tricycle gereden naar het volgende project. Dat is een brommer waar een soort van karretje aan is gespannen. Met z'n vijven in zo'n ding zit heel erg krap! Maar gaaf was het wel.

Bij het tweede project zijn we gaan eten, het was wel weer oke. Al het eten hier is oke, maar lekker is het ook zeker niet. Daarna is groep weer in tweeën gesplits. Ook hier was het weer schilderen, ik raak het ondertussen wel zat. Zeker omdat er verf door mjn broek heeft heen gelekt op mijn been, en het gaat er niet af met water. Ik ben nu dus een smurf. Na anderhalf uur geschilderd te hebben, hebben we weer geruild. Bente en ik waren nog geen 5 minuten in het klaslokaal en toen waren de kinderen alweer vrij. Het leuke was wel dat de sommige kindjes een uur langer moesten blijven voordat de kinderen werden opgehaald. Het waren wel weer special kids, we moesten dus wel wat moeite doen om met de kinderen in contact te komen. Maar het is gelukt! Ik heb ook nog een hele tijd met de juf zitten praten, zij was wel ontzettend lief en een echte juf. We hebben gepraat over hoe het in de Filipijnen op school gaat, en hoe het gaat in Nederland. Ze heeft me ook van de kinderen die er nog waren verteld wat ze hadden. Op deze school zaten de "special" kids en de "normal kids" gemengt. Voor beide groepen had dat ze voordelen. Ik zie zelf ook wel het positieve effect ervan in.
Toen alle kinderen naar huis waren, en alles geverfd was, zijn wij zelf ook naar huis gegaan. 's Avonds is het verkeerd in Cebu nog meer een chaos dan overdag. En ik moest zo nodig plassen (Ja bieb, ik hoorde je alweer zeggen dat ik altijd moet plassen) het deed gewoon pijn. Ik werd wel even afgeleid toen er een man en vrouw op straat begonnen te vechten, die vrouw was echt helemaal doorgedraait en helemaal gek in der hoofd. Een andere man sprong er tussen in, de man van de vechtpartij is gaan rennen voor z'n leven. Maar nu viel de vrouw de andere man aan. We hebben niet gezien hoe het is afgelopen want de auto reed verder.

Ja, geloof me. Een saaie dag in Cebu City bestaat niet.