Dag 3
8 augustus 2016 - Cebu City, Filipijnen
Hoihoi,
Vandaag was onze allereerste projectdag! We stonden om half 8 op, na een nacht van maar 3 uur slapen is dat echt heel vroeg. De jetlag had dus weer gewonnen...
Maar goed ons eerste project, na een half uur rijden kwamen we aan bij het share a child movement. Dit is een project waar de kinderen les krijgen, ze hebben nog wel ouders. Maar het is puur om ervoor te zorgen dat ze onderwijs krijgen, en geen straatrovers worden of iets dergelijks. We kregen eerst wat informatie over het project, en daarna werden we in groepen verdeeld. De eerste groep ging als eerste het schooltje verven, en de tweede groep ging als eerste met de kinderen spelen. Ik zat in de eerste groep. Mijn vader is de afgelopen weken ook bezig geweest met verven in ons huis, als het dan 23 graden was liep die al te puffen en te zeuren. Ik had het toch echt wel zwaarder, met 33 graden, in de zon, op een krakkemikkig laddertje, met een roller die elke keer losschoot. Maar we hebben de school een mooie nieuwe kleur gegeven. En als er dan allemaal mensen om je heen komen staan, en zeggen dat het er goed uit ziet, dan is het veel minder zwaar. Dus oke pap, misschien had jij het iets zwaarder, de volgende keer zal ik je ook wel komen aanmoedigen.
Toen we klaar waren met verven, was het rond kwart voor 12. Wat we allemaal niet wisten, was dat de kinderen om 12 uur al naar huis gingen. Waardoor mijn groepje dus geen tijd meer had met de kinderen, op dat moment baalde iedereen. Maar een meester van de school heeft ons mee op pad genomen, en daar kon een middagje daar blijven niet tegenop. We zijn gaan lopen door de wijk, we komen nu op plekken waar je als normale toerist zijnde nooit zou kunnen komen. Kinderen van de school liepen met ons mee, ze konden niet echt heel goed Engels. Dus veel verder dan de naam en de leeftijd kwamen we niet. Maar geloof me, je hoeft niet dezelfde taal te spreken om samen een fantastische tijd te hebben. We hebben met ze gelachen en gezongen, en ze zijn de hele tijd met ons meegegaan totdat we weer terugkwamen bij de school. We merkte dat ze veel losser werden na een tijdje. De kinderen zijn hier niet zoals in Afrika, het is hier niet zo dat als je op de grond gaat zitten je gelijk 5 kinderen om je heen hebt hangen. Ze doen het rustiger aan, maar aan het einde van de dag was geen 1 kind nog verlegen.
We zijn tijdens onze tour ook nog langs een begraafplaats gegaan, het was heel indrukwekkend, en zo heb ik een begraafplaats gezien. De mensen worden hier verbrand, maar de botten niet. Ze begraven dan alleen de botten, althans begraven. Het is een hele hoge muur, en daar zitten een soort van kubussen in, en in elke kubus liggen de botten van 1 of meerdere mensen. Toen we van de begraafplaats wegliepen moesten we door de rook heen lopen, zodat de slechte geesten je niet volgen.
We zijn ook nog naar een kindergarten gegaan, en nog naar een ander schooltje. Daar hebben we de Filipijnse hoofd, schouders, knie en teen gedaan, en nog wat liedjes die we nieuw hebben geleerd.
En toen zijn we terug gaan lopen. In dit ontzettend warme weer, waren er alsnog 2 meiden die m'n hand vasthielden. Lekkere klammen handjes, maar als je toch al helemaal bezweet bent en onder de verf zit maakt dat ook niet meer uit. Als ik helemaal schoon was geweest trouwens ook niet.
En dat was onze eerste projectdag, morgen vertrekken we naar Bohol. Jullie hoeven niet jaloers te zijn hoor! Er zijn alleen maar hele mooie stranden, the choclate hills en spookaapjes. Ik vind het ook niks dat ik daar tot vrijdag zit. Maar goed, er is een grote kans dat ik daar geen wifi heb, er volgt uiteraard een uitgebreid blog als ik terug ben.
Liefs
Vandaag was onze allereerste projectdag! We stonden om half 8 op, na een nacht van maar 3 uur slapen is dat echt heel vroeg. De jetlag had dus weer gewonnen...
Maar goed ons eerste project, na een half uur rijden kwamen we aan bij het share a child movement. Dit is een project waar de kinderen les krijgen, ze hebben nog wel ouders. Maar het is puur om ervoor te zorgen dat ze onderwijs krijgen, en geen straatrovers worden of iets dergelijks. We kregen eerst wat informatie over het project, en daarna werden we in groepen verdeeld. De eerste groep ging als eerste het schooltje verven, en de tweede groep ging als eerste met de kinderen spelen. Ik zat in de eerste groep. Mijn vader is de afgelopen weken ook bezig geweest met verven in ons huis, als het dan 23 graden was liep die al te puffen en te zeuren. Ik had het toch echt wel zwaarder, met 33 graden, in de zon, op een krakkemikkig laddertje, met een roller die elke keer losschoot. Maar we hebben de school een mooie nieuwe kleur gegeven. En als er dan allemaal mensen om je heen komen staan, en zeggen dat het er goed uit ziet, dan is het veel minder zwaar. Dus oke pap, misschien had jij het iets zwaarder, de volgende keer zal ik je ook wel komen aanmoedigen.
Toen we klaar waren met verven, was het rond kwart voor 12. Wat we allemaal niet wisten, was dat de kinderen om 12 uur al naar huis gingen. Waardoor mijn groepje dus geen tijd meer had met de kinderen, op dat moment baalde iedereen. Maar een meester van de school heeft ons mee op pad genomen, en daar kon een middagje daar blijven niet tegenop. We zijn gaan lopen door de wijk, we komen nu op plekken waar je als normale toerist zijnde nooit zou kunnen komen. Kinderen van de school liepen met ons mee, ze konden niet echt heel goed Engels. Dus veel verder dan de naam en de leeftijd kwamen we niet. Maar geloof me, je hoeft niet dezelfde taal te spreken om samen een fantastische tijd te hebben. We hebben met ze gelachen en gezongen, en ze zijn de hele tijd met ons meegegaan totdat we weer terugkwamen bij de school. We merkte dat ze veel losser werden na een tijdje. De kinderen zijn hier niet zoals in Afrika, het is hier niet zo dat als je op de grond gaat zitten je gelijk 5 kinderen om je heen hebt hangen. Ze doen het rustiger aan, maar aan het einde van de dag was geen 1 kind nog verlegen.
We zijn tijdens onze tour ook nog langs een begraafplaats gegaan, het was heel indrukwekkend, en zo heb ik een begraafplaats gezien. De mensen worden hier verbrand, maar de botten niet. Ze begraven dan alleen de botten, althans begraven. Het is een hele hoge muur, en daar zitten een soort van kubussen in, en in elke kubus liggen de botten van 1 of meerdere mensen. Toen we van de begraafplaats wegliepen moesten we door de rook heen lopen, zodat de slechte geesten je niet volgen.
We zijn ook nog naar een kindergarten gegaan, en nog naar een ander schooltje. Daar hebben we de Filipijnse hoofd, schouders, knie en teen gedaan, en nog wat liedjes die we nieuw hebben geleerd.
En toen zijn we terug gaan lopen. In dit ontzettend warme weer, waren er alsnog 2 meiden die m'n hand vasthielden. Lekkere klammen handjes, maar als je toch al helemaal bezweet bent en onder de verf zit maakt dat ook niet meer uit. Als ik helemaal schoon was geweest trouwens ook niet.
En dat was onze eerste projectdag, morgen vertrekken we naar Bohol. Jullie hoeven niet jaloers te zijn hoor! Er zijn alleen maar hele mooie stranden, the choclate hills en spookaapjes. Ik vind het ook niks dat ik daar tot vrijdag zit. Maar goed, er is een grote kans dat ik daar geen wifi heb, er volgt uiteraard een uitgebreid blog als ik terug ben.
Liefs
Wat een mooi verhaal.
je straalt op de fotos. Liefs mama