Dag 5, 6 en 7
12 augustus 2016 - Cebu City, Filipijnen
Dag 5, 6 en 7
Allereerst wil ik jullie iets heel erg fijns vertellen! Ik heb sinds dinsdag nacht eindelijk gewonnen van de jetlag. Ik ben dinsdag en woensdagavond al rond half 9 naar bed gegaan en werd pas weer wakker bij de wekker. Dus voor nu is die verslagen :)
Woensdag zijn we naar Jao Island gegaan. We moesten 20 minuten op de boot, en de boot zou ons dan tot aan het eiland brengen. Dat was het plan, maar hier in de Filipijnen kan het gewoon niet anders dan af te wijken van het plan. Dat hebben we de afgelopen dagen al gemerkt en nu weer. Toen we ongeveer 10 tot 15 minuten op de boot hadden gezeten konden we niet meer verder omdat het te ondiep was. Dus moesten we zelf verder lopen door de zee naar het eiland, je hoorde niemand klagen want water is afkoeling. Op het eiland aangekomen zijn we mangroves gaan planten half in de zee, half op het strand. Deze planten moeten het strand zelf gaan beschermen tegen het afnemen van het zand. We stonden in het water en vol in de zon maar 't was opzich best snel gedaan. Daarna zijn we vuilnis gaan rapen op het eiland, het lag ermee vol. Aan de ene kant gaf het een goed gevoel, aan de andere kant niet. Het gaf een goed gevoel omdat we wat aan het milieu deden, het gaf een slech
Ievoel omdat we nu weer vol in de zon stonden terwijl die op z'n hoogste stond. Ik voelde de zon branden en me lichter worden in m'n hoofd. En er was zoveel afval, het leek onbegonnen werk, er waren wel heel veel gevulde vuilniszakken, maar alsnog veel afval op t strand. Daarna zijn we naar de andere kant van het eiland gevaren, dit keer hoefde we niet te lopen. Ook hier weer hebben wel mangroves geplant. Hier was het water alleen een stuk minder helder, waardoor je niet zag waar je liep. Dus we liepen heel veel mangroves omver, we mogen blij zijn als er 50 van de 250 uitkomen die we aan dat deel van het eiland hebben geplant. Daarna hebben we de solarinstallaties die we dag ervoor hadden gemaakt, gegeven aan 2 vrouwen. We hebben ze daar ook nog geïnstalleerd, nu hebben die vrouwen 's avonds een licht dat ze aan kunnen doen. Daarna zijn we verder het eiland binnen gegaan, en kwamen we bij de rest van de community. Er waren een paar jongens aan het basketballen, ik ben samen met 4 reisgenoten een wedstrijd gaan spelen tegen de Filipijnen. Met een temperatuur van gemiddeld 30 graden, op blote voeten, en te bedenken dat basketbal dé sport is van de Filipijnen. Het was zwaar maar we hebben gewonnen, nouja dat zeiden zij. Eigenlijk hebben we dik verloren.
Daarna werd op datzelfde pleintje een lange tafel gezet, die natuurlijk voor ons was. Terwijl wij aan het eten waren deden de mensen van daar allemaal voorstellingen voor ons. Wat best wel raar voelde, wij zaten lekker te eten, en zij deden voor ons allemaal voorstellingen. Het is hier soms best raar om blank te zijn, het voelt ook echt alsof ze ons hoger zien staan dan zichzelf. Als wij zwaaien worden ze helemaal gelukkig, iedereen die binnen zit wordt geroepen om te komen kijken, er worden 1001 foto's gemaakt. En elke minuut krijgen we wel 20 keer te horen hoe mooi we wel niet zijn. Ik denk dat dit is hoe Beyoncé zich moet voelen. Maar goed na deze dag zijn we weer terug gegaan naar Bohol, waar ik dus weer heel goed heb geslapen.
Donderdag was een dag zonder projecten, het was een dagje van dingen bezoeken, uitrusten en snorkelen. We begonnen met de Chocolate Hills, na een trap van 222 treden kwamen we boven aan en zag je overal waar je keek de heuvels. Het was heel gaaf maar vooral heel mooi om te zien. Daarna reden we door, waar naartoe was voor ons onbekend. We kwamen aan bij een huisje, en vol plezier liep ik voorop. Een man die daar werkte pakte mn hand vast en zette me neer op een bankje. Ik had nog steeds een lach op m'n gezicht. Totdat ik zonder enige voorbereiding een slang om me heen kreeg. Ik heb staan gillen en alles trilde, ik heb hem ook heel snel weer teruggegeven, wat voorbereiding was fijn geweest. In dat zelfde huisje zaten ook nog 2 krokodillen, een aapje, een vogel en een stekelvarken. Allemaal in hokken van 2 bij 2 ofzo, het was heel zielig. Daarna zijn we doorgereden naar een floaten restaurant, het eten was niet geweldig maar wel oke. Maar met het uitzicht dat we hadden onderweg, had elk soort eten nog oke laten smaken. Het was heel erg mooi. Toen zijn we doorgereden naar Pamilacan Island, het is echt een ontzettend mooi eiland. Wit zand en een blauwe zee. En tijdens het snorkelen zijn we ook van alles tegengekomen, sommige zijn zelfs nemo en dory tegengekomen! Ik zelf allerlei andere soorten vissen en een koraalrif. Ook nog een duivelsvis, onze begeleider zag hem als eerste en zei zonder verder nog iets te zeggen dat we daar heel snel weg moesten zwemmen. Hij is niet dodelijk, maar zeker wel pijnlijk. Daarna hebben we gegeten, was ook wel weer oke. En heb ik lekker in de hangmat gelegen. Op een gegeven moment riep iemand dat ze een spin zag, de spin was ENORM. En ook nog eens zwanger, als je de spin dus plat slaat komen al z'n kleintjes eruit. Ik geloof dat dit de eerste keer was dat ik echt heb gehuild om een spin, zo groot, zoveel kleintjes in zich en het ging nog lopen ook. Ik kon het niet meer aan. Als klap op de vuurpijl zaten er ook nog iets van 8 kakkerlakken in onze kamer. Drie keer raden wie er vanavond niet in haar eigen kamer ligt!!
Net nadat ik dit stukje had geschreven kregen we te horen dat we ook op het strand mochten gaan slapen! Ones in a life time!
Eerst kregen we nog een massage op het strand, de vrouwen die hier wonen hielpen ons met het verslepen van de matrassen naar het strand. En daarna ben ik ruim een uur lang over m'n hele lichaam gemasseerd, heerlijk!! En daarna dus de nacht op het strand. Het was ontzettend gaaf, en nog best koud door de zeewind. En het allerbeste was nog, er was geen 1 insect!! (Nadat ik het stuk over de spinnen en de kakkerlakken had geschreven, vond ik een kakkerlak in m'n schoen...) Ik heb best goed geslapen, totdat ik uit m'n slaap werd gehaald door een plens water. Het was vloed geworden en het water was over het muurtje heen gekomen. Dus we moesten alle matrassen naar achter schuiven, daarna ben ik weer als een blok in slaap gevallen. Totdat ik vanochtend wakker werd gemaakt door m'n begeleider. Iedereen was al van het strand af, en ik had overal doorheen geslapen. We moesten namelijk al om half 6 opstaan want we zouden dolfijnen gaan spotten. Nadat ik me snel had omgekleed zijn we de boot opgegaan. We zouden van 6 tot 7 gaan kijken. Om half 7 had niemand er nog geen 1 gezien, Raúl vond het nodig om te blijven roepen dat we ze echt niet meer gaan zouden zien en dat we beter terug konden. Maar jammer voor Raúl, hij heeft zijn ongelijk gekregen. We hebben er best veel gezien, het was ontzettend gaaf. Daarna zijn we gaan ontbijten, en daarna zijn we met twee lokalen mensen van hier en hun boot, gaan snorkelen. Bij een gebied waar we zonder hun niet mochten komen. Nu ik dit gebied heb gezien stelt het snorkelen van gisteren niks meer voor. Wat was het prachtig, het voelde net alsof ik live in Finding Nemo zat. Ik ben met scholen vissen mee gezwommen, heb Nemo en zijn familie heel vaak voorbij zien komen, ik heb de mooiste, de meest kleurrijke, en de grootste koraalriffen gezien. Af en toe kwam er wat water over de bovenkant van m'n snorkel heen, en verslikte ik me. Maar ik heb m'n ogen uitgekeken. Ik heb "Just keep swimming" van Dory gezongen als ik Nemo voorbij zag komen, en nouja als mijn wifi het toe laat dan kunnen jullie zelf een indruk krijgen van hoe het was. Maar sorry, zoals ik het heb gezien zo kan een foto het niet uit laten komen. En Jurgen, ik moet je je gelijk geven. Als je spuugt in je duikbril dan beslaat die inderdaad niet!
Na het snorkelen heb ik hier even op het strandje gelegen. Mijn wifi deed het daar opeens wel. Ik kreeg toen allemaal berichten waaruit ik kon begrijpen dat het in Nederland geen lekker weer is. En toen lag ik lekker op het strand, met zo'n 32 graden en zee geluiden. We hebben nog maar 1 keer 1 uurtje regen gehad sinds we hier zijn en verder niks.
En toen de gevreesde bootreis terug naar huis... Ik was zo bang om weer zeeziek te worden. Maar dit was een veel grotere boot en hij was helemaal dicht. Ik ben niet ziek geworden, ik had het wel heel koud. De airco stond echt heel hard daar. Dit was zowaar de eerste keer dat ik het koud heb gehad hier in de Filipijnen.
En nu zijn we weer thuis, de eilanden waren prachtig. En allemaal een ervaring opzich. Maar niks voelt beter dan thuis, mijn vertrouwde bedje met m'n 4 kussens. Onze vieze badkamer (die ik trouwens net heb schoongemaakt! Met wc papier en natte doekjes. Ik kon het niet meer aan en werd er helemaal gek van, dus zover als kon heb ik het maar schoongemaakt). Maar we zijn ook weer in onze vertrouwde omgeving, ik kan de kruispunten weer herkennen, zie de supermarkt weer staan. En de heerlijke chaotische drukte van Cebu. Ik ben er van gaan houden, en wetende dat ik volgende week weer terug ben in Nederland maakt me alles behalve blij. Binnen 1 week ben ik al een echte Filipijn geworden en ik zou hier zo kunnen blijven. Misschien ga ik dat gewoon doen ook...
Liefs
Allereerst wil ik jullie iets heel erg fijns vertellen! Ik heb sinds dinsdag nacht eindelijk gewonnen van de jetlag. Ik ben dinsdag en woensdagavond al rond half 9 naar bed gegaan en werd pas weer wakker bij de wekker. Dus voor nu is die verslagen :)
Woensdag zijn we naar Jao Island gegaan. We moesten 20 minuten op de boot, en de boot zou ons dan tot aan het eiland brengen. Dat was het plan, maar hier in de Filipijnen kan het gewoon niet anders dan af te wijken van het plan. Dat hebben we de afgelopen dagen al gemerkt en nu weer. Toen we ongeveer 10 tot 15 minuten op de boot hadden gezeten konden we niet meer verder omdat het te ondiep was. Dus moesten we zelf verder lopen door de zee naar het eiland, je hoorde niemand klagen want water is afkoeling. Op het eiland aangekomen zijn we mangroves gaan planten half in de zee, half op het strand. Deze planten moeten het strand zelf gaan beschermen tegen het afnemen van het zand. We stonden in het water en vol in de zon maar 't was opzich best snel gedaan. Daarna zijn we vuilnis gaan rapen op het eiland, het lag ermee vol. Aan de ene kant gaf het een goed gevoel, aan de andere kant niet. Het gaf een goed gevoel omdat we wat aan het milieu deden, het gaf een slech
Ievoel omdat we nu weer vol in de zon stonden terwijl die op z'n hoogste stond. Ik voelde de zon branden en me lichter worden in m'n hoofd. En er was zoveel afval, het leek onbegonnen werk, er waren wel heel veel gevulde vuilniszakken, maar alsnog veel afval op t strand. Daarna zijn we naar de andere kant van het eiland gevaren, dit keer hoefde we niet te lopen. Ook hier weer hebben wel mangroves geplant. Hier was het water alleen een stuk minder helder, waardoor je niet zag waar je liep. Dus we liepen heel veel mangroves omver, we mogen blij zijn als er 50 van de 250 uitkomen die we aan dat deel van het eiland hebben geplant. Daarna hebben we de solarinstallaties die we dag ervoor hadden gemaakt, gegeven aan 2 vrouwen. We hebben ze daar ook nog geïnstalleerd, nu hebben die vrouwen 's avonds een licht dat ze aan kunnen doen. Daarna zijn we verder het eiland binnen gegaan, en kwamen we bij de rest van de community. Er waren een paar jongens aan het basketballen, ik ben samen met 4 reisgenoten een wedstrijd gaan spelen tegen de Filipijnen. Met een temperatuur van gemiddeld 30 graden, op blote voeten, en te bedenken dat basketbal dé sport is van de Filipijnen. Het was zwaar maar we hebben gewonnen, nouja dat zeiden zij. Eigenlijk hebben we dik verloren.
Daarna werd op datzelfde pleintje een lange tafel gezet, die natuurlijk voor ons was. Terwijl wij aan het eten waren deden de mensen van daar allemaal voorstellingen voor ons. Wat best wel raar voelde, wij zaten lekker te eten, en zij deden voor ons allemaal voorstellingen. Het is hier soms best raar om blank te zijn, het voelt ook echt alsof ze ons hoger zien staan dan zichzelf. Als wij zwaaien worden ze helemaal gelukkig, iedereen die binnen zit wordt geroepen om te komen kijken, er worden 1001 foto's gemaakt. En elke minuut krijgen we wel 20 keer te horen hoe mooi we wel niet zijn. Ik denk dat dit is hoe Beyoncé zich moet voelen. Maar goed na deze dag zijn we weer terug gegaan naar Bohol, waar ik dus weer heel goed heb geslapen.
Donderdag was een dag zonder projecten, het was een dagje van dingen bezoeken, uitrusten en snorkelen. We begonnen met de Chocolate Hills, na een trap van 222 treden kwamen we boven aan en zag je overal waar je keek de heuvels. Het was heel gaaf maar vooral heel mooi om te zien. Daarna reden we door, waar naartoe was voor ons onbekend. We kwamen aan bij een huisje, en vol plezier liep ik voorop. Een man die daar werkte pakte mn hand vast en zette me neer op een bankje. Ik had nog steeds een lach op m'n gezicht. Totdat ik zonder enige voorbereiding een slang om me heen kreeg. Ik heb staan gillen en alles trilde, ik heb hem ook heel snel weer teruggegeven, wat voorbereiding was fijn geweest. In dat zelfde huisje zaten ook nog 2 krokodillen, een aapje, een vogel en een stekelvarken. Allemaal in hokken van 2 bij 2 ofzo, het was heel zielig. Daarna zijn we doorgereden naar een floaten restaurant, het eten was niet geweldig maar wel oke. Maar met het uitzicht dat we hadden onderweg, had elk soort eten nog oke laten smaken. Het was heel erg mooi. Toen zijn we doorgereden naar Pamilacan Island, het is echt een ontzettend mooi eiland. Wit zand en een blauwe zee. En tijdens het snorkelen zijn we ook van alles tegengekomen, sommige zijn zelfs nemo en dory tegengekomen! Ik zelf allerlei andere soorten vissen en een koraalrif. Ook nog een duivelsvis, onze begeleider zag hem als eerste en zei zonder verder nog iets te zeggen dat we daar heel snel weg moesten zwemmen. Hij is niet dodelijk, maar zeker wel pijnlijk. Daarna hebben we gegeten, was ook wel weer oke. En heb ik lekker in de hangmat gelegen. Op een gegeven moment riep iemand dat ze een spin zag, de spin was ENORM. En ook nog eens zwanger, als je de spin dus plat slaat komen al z'n kleintjes eruit. Ik geloof dat dit de eerste keer was dat ik echt heb gehuild om een spin, zo groot, zoveel kleintjes in zich en het ging nog lopen ook. Ik kon het niet meer aan. Als klap op de vuurpijl zaten er ook nog iets van 8 kakkerlakken in onze kamer. Drie keer raden wie er vanavond niet in haar eigen kamer ligt!!
Net nadat ik dit stukje had geschreven kregen we te horen dat we ook op het strand mochten gaan slapen! Ones in a life time!
Eerst kregen we nog een massage op het strand, de vrouwen die hier wonen hielpen ons met het verslepen van de matrassen naar het strand. En daarna ben ik ruim een uur lang over m'n hele lichaam gemasseerd, heerlijk!! En daarna dus de nacht op het strand. Het was ontzettend gaaf, en nog best koud door de zeewind. En het allerbeste was nog, er was geen 1 insect!! (Nadat ik het stuk over de spinnen en de kakkerlakken had geschreven, vond ik een kakkerlak in m'n schoen...) Ik heb best goed geslapen, totdat ik uit m'n slaap werd gehaald door een plens water. Het was vloed geworden en het water was over het muurtje heen gekomen. Dus we moesten alle matrassen naar achter schuiven, daarna ben ik weer als een blok in slaap gevallen. Totdat ik vanochtend wakker werd gemaakt door m'n begeleider. Iedereen was al van het strand af, en ik had overal doorheen geslapen. We moesten namelijk al om half 6 opstaan want we zouden dolfijnen gaan spotten. Nadat ik me snel had omgekleed zijn we de boot opgegaan. We zouden van 6 tot 7 gaan kijken. Om half 7 had niemand er nog geen 1 gezien, Raúl vond het nodig om te blijven roepen dat we ze echt niet meer gaan zouden zien en dat we beter terug konden. Maar jammer voor Raúl, hij heeft zijn ongelijk gekregen. We hebben er best veel gezien, het was ontzettend gaaf. Daarna zijn we gaan ontbijten, en daarna zijn we met twee lokalen mensen van hier en hun boot, gaan snorkelen. Bij een gebied waar we zonder hun niet mochten komen. Nu ik dit gebied heb gezien stelt het snorkelen van gisteren niks meer voor. Wat was het prachtig, het voelde net alsof ik live in Finding Nemo zat. Ik ben met scholen vissen mee gezwommen, heb Nemo en zijn familie heel vaak voorbij zien komen, ik heb de mooiste, de meest kleurrijke, en de grootste koraalriffen gezien. Af en toe kwam er wat water over de bovenkant van m'n snorkel heen, en verslikte ik me. Maar ik heb m'n ogen uitgekeken. Ik heb "Just keep swimming" van Dory gezongen als ik Nemo voorbij zag komen, en nouja als mijn wifi het toe laat dan kunnen jullie zelf een indruk krijgen van hoe het was. Maar sorry, zoals ik het heb gezien zo kan een foto het niet uit laten komen. En Jurgen, ik moet je je gelijk geven. Als je spuugt in je duikbril dan beslaat die inderdaad niet!
Na het snorkelen heb ik hier even op het strandje gelegen. Mijn wifi deed het daar opeens wel. Ik kreeg toen allemaal berichten waaruit ik kon begrijpen dat het in Nederland geen lekker weer is. En toen lag ik lekker op het strand, met zo'n 32 graden en zee geluiden. We hebben nog maar 1 keer 1 uurtje regen gehad sinds we hier zijn en verder niks.
En toen de gevreesde bootreis terug naar huis... Ik was zo bang om weer zeeziek te worden. Maar dit was een veel grotere boot en hij was helemaal dicht. Ik ben niet ziek geworden, ik had het wel heel koud. De airco stond echt heel hard daar. Dit was zowaar de eerste keer dat ik het koud heb gehad hier in de Filipijnen.
En nu zijn we weer thuis, de eilanden waren prachtig. En allemaal een ervaring opzich. Maar niks voelt beter dan thuis, mijn vertrouwde bedje met m'n 4 kussens. Onze vieze badkamer (die ik trouwens net heb schoongemaakt! Met wc papier en natte doekjes. Ik kon het niet meer aan en werd er helemaal gek van, dus zover als kon heb ik het maar schoongemaakt). Maar we zijn ook weer in onze vertrouwde omgeving, ik kan de kruispunten weer herkennen, zie de supermarkt weer staan. En de heerlijke chaotische drukte van Cebu. Ik ben er van gaan houden, en wetende dat ik volgende week weer terug ben in Nederland maakt me alles behalve blij. Binnen 1 week ben ik al een echte Filipijn geworden en ik zou hier zo kunnen blijven. Misschien ga ik dat gewoon doen ook...
Liefs
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
Dat betekent dat je thuis voortaan ook de badkamer mag schoonmaken. Kom maar gauw naar huis.
Kusssss
Nog niet aan naar huis gaan denken joh, dat duurt nog een hele lange week !
Rob