Mijn laatste blog

Ze zitten erop: de twee weken waar ik maandenlang naar uit heb gekeken. Ze zijn voorbij gevlogen, de tijd is me veel te snel gegaan. Maar wat was het heerlijk om van een andere cultuur te proeven, na een dag voelde het al eigen en was ik al helemaal thuis. Er is geen moment geweest waarop ik heimwee heb gehad, ik heb nu al al heimwee naar de Filipijnen. Twee weken lang leef je je leven op een andere plek, een plek waar de mooiste huizen hier, de slechtste huizen in Nederland zijn. Een plek waar je het verkeer eerst maar raar vindt, want er zijn bijna geen stoplichten, en als je over wilt steken dan moet je gewoon lopen want anders sta je na een uur nog steeds op de stoep. Maar geloof 't of niet, door al het ongeregelde, gebeuren hier minder ongelukken. Mensen zijn hier niet lui en vertrouwen niet blindelings op het stoplicht. Ik ga de plek missen waar de mensen letterlijk op straat leven, ik ga de winkeltjes vlak langs de weg missen. Ik ga de altijd behulpzame mensen missen, de lieve maar verlegen kindjes. Ik ga het missen om niet op de wc te kunnen zitten, maar er boven te hangen. Ik ga het missen om het wc papier in een aparte prullenbak weg te gooien, en door te spoelen met een bakje water. Ik ga de slechte waterstraal van de douche missen. Ik ga het missen dat je moeite moet doen voor dingen, en niet alles vanzelf gaat. Want na deze reis besef ik me maar weer dat voor ons in Nederland alles geregeld wordt, je hoeft geen water uit een put te halen, nee wij doen de kraan open. We hoeven niet zelf de stukken vlees van de botten van de kip uit te pluizen, nee dat is al gedaan. De wc trekt vanzelf door, je hoeft geen moeite te doen om de zeep van je lichaam te krijgen, de straal doet alles. We hoeven eigenlijk bijna niet op te letten in het verkeer. Zelfs dan wordt voor ons gedaan. En als je me vraagt wat ik fijner vindt, dan zeg ik zonder te twijfelen de Filipijnen. Ik zou hier de rest van m'n leven kunnen doorbrengen. Dat je een huisje hebt met gaten in de muur en zonder isolatie maakt hier niks uit. Wij noemen dat arm en zielig, maar deze mensen vinden het prima. En dat is het ook, alles wat je nodig hebt staat erin, vaak nog een tv ook. Deze mensen hier leven letterlijk samen, en zorgen voor elkaar. Het is een levensstijl die me ontzettend goed is bevallen. Ik vertrek van een plek waarvan ik vol zekerheid kan zeggen dat het thuis is. De verschillen met Afrika en de Filipijnen kan ik nu nog niet benoemen, daarvoor moet alles eerst nog want zinken. Maar ik kan wel al zeggen dat nog nooit zoiets thuis heeft gevoeld als de Filipijnen. Dus sorry mam, maar het zou heel goed kunnen dat je later heel lang moet vliegen om mij thuis te kunnen opzoeken. Voor nu staat een lange vliegreis ons nog op te wachten, de laatste paar uurtjes genieten van de leukste meiden, en elk uur vullen met alle herinneringen van deze reis. Ik denk zelfs dat ik uren te kort kom...

Bedankt allemaal voor het volgen van mijn reis, er komt een volgende. En mijn gevoel zegt dat dat niet zo heel lang meer duurt...

Liefs