Reis nummer 5

Zoals jullie weten beginnen we bij het begin. Maar huh? Waar beginnen we? Wat is er in godsnaam aan de hand. Wellicht begint het begin dit keer niet bij het begin maar voor het begin. Oh mensen, wat ben ik weer blij dat ik kan schrijven en jullie in de war kan brengen met mijn woorden. Ik zal dit keer écht bij het begin beginnen.

Het is ondertussen al 4.5 jaar stil geweest op mijn blog. En geloof me, ik vind dat net zo erg als jullie. Want 4.5 jaar geen blog betekent ook 4.5 jaar geen reis. Er waren vakanties, zeker. Ook die waren prachtig en geweldig. Ik weet ook zeker dat ik jullie had kunnen vermaken met de verhalen en zeker met het beeldmateriaal. Maar toch voelde het alsof ik daar minder over te vertellen had. En om maar iets te schrijven om te schrijven leek me niks.
Goed verder naar deze reis. Ik wilde al veel langer weer op reis. Maar ik overdreef niet toen ik 4.5 jaar geleden schreef dat ik op water en brood moest leven. (Oké misschien niet op water en brood maar het leven was zwaar). Het geld was op mensen en flink ook.
Toen kreeg ik een echte grote-mensen-baan (wel weer geld), verantwoordelijkheden (?), een huis (weg geld) en een hamster om voor te zorgen (ah zie hier toch de verantwoordelijkheden). Ook kreeg ik nieuwe vrienden (hou de opmerkingen voor je) en ging ik daarmee op vakantie, maar meer dan 4 uur vliegen was voor hen geen optie. Voor de afgelopen jaren was het prima zo.

Maar nu ga ik dan toch, en behalve dat Kik de hamster is overleden (het was een erg verdrietige dag) is er verder niks veranderd. Toch werd het weer tijd. Ik wilde (nog steeds) heel graag weer terug naar Zuid-Afrika. Los van dat ik daar de mooiste herinneringen heb, is het een prachtig land en is er zo ontzettend veel te zien. Ik mis die tijd nog elke dag.
Maar hoe prachtig en geweldig het ook was, ik ben verstandig genoeg om te weten dat ik een risico zou nemen om daar als vrouw alleen heen te gaan. En aangezien er maar 1 iemand is die wel een verre reis wilde maken, maar niet naar Zuid-Afrika, ging dat feest niet door. (Ik wil wel alvast zeggen dat het op een gegeven moment klaar is met de verstandige keuzes. Als er niemand met me mee wil ga ik alleen. Dus mocht iemand zich geroepen voelen...).

Goed geen Zuid-Afrika dan. Vele landen passeerde de revue. Tot het Mexico werd! Een prachtig land, met heerlijk eten, knappe mannen en soms een beetje gevaarlijk dus genoeg adrenaline. Maar grapje, toch niet! We zouden dan een overstap hebben op New York van 15 uur. Het maakte mij niet heel veel uit, maar mijn reisgenoot begon moeilijk te doen. Het begon er steeds meer op te lijken dat er weer een jaar voorbij zou gaan zonder reis. Tot we ons bedachten: als we zo'n lange overstap hebben in New York, waarom gaan we dan niet daarheen? En zo geschiedde dames en heren. We gaan naar New York. Het begin voor het begin.

Nu zijn jullie natuurlijk nieuwsgierig naar mijn reisgenoot. Maar je moet de man niet meer aandacht geven dan nodig. Voor de vaste lezers van mijn blog. Als ik zeg: 50 onderbroeken voor 2 weken, volledig overprikkeld raken van alle nieuwe indrukken en niet om kunnen gaan met een andere valuta. Dan denken jullie aan? Jawel! Mijn vader, vanaf nu ook weer Frank genoemd. Ik kijk er uiteraard naar uit om hem weer volledig te kakken te zetten. Maar ik vind het ook heel gaaf en bijzonder dat hij dit op zijn 61e (Jup, ook zijn leeftijd is verder gegaan) nog met mij gaat doen. Het wordt ondertussen al onze derde reis samen en ik koester de herinneringen van onze vorige reizen nog, hoe gaaf dat daar nieuwe herinneringen bij komen.

Goed een lange blog, maar ik had dan ook wel wat in te halen van de afgelopen paar jaar.
We zijn nu op Schiphol, hebben alle winkels al leeg gekocht en zijn al 10 keer verkeerd gelopen. Maar we zijn er klaar voor! Ik kijk er nu al naar uit om lekker lang te vliegen, waarschijnlijk de meeste tijd te slapen en dan over 12 uur aan te komen in New York. Dus de komende 2 weken volgen er weer verhalen!

Liefs