Resideren; week 4

'If you think adventure is dangerous, try routine, it is lethal’ -Paulo Coelho

Maandag 16 september

Een nieuwe week gaat weer van start. We hebben op stage eerst weer even gebrainstormd over de projecten die we willen opzetten. Daarna hebben we met de kinderen buiten gespeeld in de pauze. Was nog een mooi momentje. Zoals ik al eerder heb verteld vechten de kinderen hier letterlijk om je aandacht. Je bent met een kind een klapspelletje aan het spelen. En dat kind wordt van je weggetrokken want een ander kind heeft zich bedacht dat hij nu wel eens aan de beurt is. Maar op een gegeven moment kwam er een meisje naar me toe die vroeg of zij nu alsjeblieft met mij mocht spelen. Dat mocht zeker nadat ze het zo netjes had gevraagd. De andere kinderen begonnen wel weer elkaar te slaan etc. Toen heb ik tegen ze gezegd dat ik met het meisje speelde omdat ze het netjes vroeg en geen andere kinderen sloeg. En opeens stonden ze allemaal netjes op hun beurt te wachten en vroegen ze het netjes. Heb ze allemaal wel 450258 complimentjes gegeven en lekker met ze gespeeld.

Dinsdag 17 september

Vandaag hadden we weer overleg met de andere social workers. We moeten allemaal projecten doen voor school, maar willen elkaar niet dwars zitten. Voor nu zijn we er samen uitgekomen. Daarna hebben we met de directrice gepraat (echt 2 minuten want ze was weer eens druk). Ze vond ons idee goed. Daarna hadden we niks te doen, we hadden niks meer te overleggen met de anderen of elkaar. En de kinderen zijn gaan oefenen voor hun concert. Dus om half 11 was onze stage klaar. We zijn naar huis gegaan en ik ben met Sarah en Elisa ergens gaan lunchen. Daarna hebben we Marcia opgepikt en zijn we naar een rehabilitatie centrum voor gewonde pinguïns geweest. Daar is ze weer hoor, de dierenactivist, die jullie nu voor de 5083201 keer gaat vertellen geen afval op straat te gooien. Een pinguïn had een dop van iets om zijn snavel heen gekregen waardoor hij niet meer normaal kon eten. Ik ga proberen een foto toe te voegen, maar de wifi is nog slechter dan de afgelopen weken dus ik ben benieuwd. Maar het was wel heel leuk. Pinguïns zijn hele grappige dieren, ik heb wel 30 keer hardop gelachen en iedereen dacht wat loopt die nou te doen. Maar ze waren zo onhandig, ik voelde me met ze verbonden. Daarna zijn we gaan lopen op het strand. Was lekker.

Woensdag 18 september

Vandaag was het lekker weer dus heb ik een dagje bij het zwembad in onze tuin gelegen. Heerlijk gezwommen en ‘bruin’ geworden. En nu denken mensen: huh luc en je stage dan. Nou dat zal ik eens vertellen. Vanaf deze dag heb ik vakantie. Woensdag is sowieso voor mij en Eva onze thuiswerk dag. Op deze dag bereiden we de projecten voor en evalueren we. Maar omdat het volgende week echt vakantie is, was er op stage ook niet meer veel te doen.

Donderdag 19 september

Vandaag was het concert van de kinderen van mijn stage. Sinds dat wij daar begonnen zijn, heb ik ze niet anders dan zenuwachtig gezien voor dit concert. We zijn met bijna alle stagiairs van Ready4Life gaan kijken. Ook met de studenten die stagelopen op andere projecten. Vorig jaar waren er maar 10 ouders komen kijken. We waren een beetje bang dat dit jaar ook zo zou zijn en wij met z’n alle de helft van de vaal zouden vullen. Maar gelukkig zat de hele zaal vol! Het concert zelf was geweldig. Allemaal verschillende optredens waar de kinderen zo lang voor hebben geoefend. Ze hadden de zaal helemaal mooi aangekleed en ze zagen er allemaal heel mooi uit. Ik voelde me een trotste moeder van 280 kinderen. Gelukkig waren ze allemaal al geboren en heb ik dat niet zelf 280 keer hoeven doen.

Vrijdag 20 september

Ik heb vandaag 4 keer m’n koorts opgemeten, maar daar was niks mis mee. Ik heb de dokter gebeld, maar ook die zei dat ik helemaal gezond ben. Ik was zelf namelijk nogal verbaasd want ik ben uit mezelf gaan SPORTEN. Ja sporten mensen, op zo’n loopband en met gewichten waardoor je er vervolgens uitziet als een aangespoelde walvis en ook naar iets soortgelijks ruikt. Ik ben in de anderhalf uur dat ik heb gesport zo’n 38 keer gestorven. Een goede beloning was wel dat ik hier langer kon douche dan 2 minuten en dat er echt een goede straal water uitkwam. Dat was dan wel weer fijn.
Na het sporten heb ik boodschappen gedaan en verder lekker een paar afleveringen goede tijden gekeken, want dat moet ik natuurlijk wel bijhouden.

Zaterdag 21 september

Vandaag heb ik de hele dag aan school gezeten. Ik ben in een café gaan zitten aangezien ik goede wifi nodig had. Ik heb lekker door kunnen werken en al mijn opdrachten terug kunnen sturen. En dat was het wel een beetje voor vandaag. Ik zou eigenlijk uit eten gaan met Sarah, maar die speelt Sjaak Afhaak dus we eten thuis.

Zondag 22 september

Vandaag was het weer de hele dag Berry & Perry dag. Terwijl het hele huis uit lag te kateren zijn wij vanochtend gaan sporten (twee keer in 1 week, ik denk toch echt dat ik ziek ben). Wij hadden gisteravond geen zin om uit te gaan dus we waren zo fris als een hoentje. We hebben een goed uur gesport. Daarna weer lekkere genoten van een goede douche. Toen snel naar huis om wat te eten. Daarna gelijk weer door naar de bios. In de blog van vorige week had ik geschreven dat we als twee kinderen genoten van de glow in the dark midgetgolf. Vandaag waren we weer even kind en zijn we naar de film van dora gegaan. Ja, lachen jullie allemaal maar. Wij snapten oprecht niet waarom het voor kinderen vanaf 9 jaar is, soms was het gewoon een film voor volwassenen. Hoe dan ook, wij hebben het naar onze zin gehad. Daarna bleven we nog even kind en zijn we door gegaan naar de game hall. Waar we verschillende spelletjes hebben gespeeld om zoveel mogelijk tickets te verzamelen. Uiteindelijk hebben we die ingewisseld voor een potje magisch zand. Ook daarmee hebben we ons nog een tijdje vermaakt.
Daarna was het klaar met de kinderlijke pret en zijn we uit eten gegaan. Nu hadden we echte volwassen serieuze gesprekken. Daarna naar huis en zo nog een film kijken in bed. Ik gun iedereen een Berry (Sarah) in z’n leven. In ieder geval iedereen die het in z’n gekke hoofd haalt om vijf maanden met allemaal onbekende mensen naar de andere kant van de wereld te gaan.

Ik ga het wéér schrijven; ik heb het zo ontzettend naar m’n zin. Dat schrijf ik elke week, maar elke week wordt het ook echt leuker en leuker. Op het moment dat je denkt dat het niet leuker kan, gebeurt het toch. Dit is de beste keuze geweest die ik ooit in mijn leven heb gemaakt. Ook het harde werken de hele vakantie denk ik geen seconde meer aan. Of het geregel van het visum en alle andere dingen. Het is het allemaal ZO erg waard.
Zuid-Afrika is geweldig. Wat ook geweldig is, is dat ik dat waarschijnlijk mag gaan delen met een paar mensen uit Nederland. Voor vertrek riep ik heel hard dat ik niet wilde dat iemand me zou komen opzoeken. Maar ik heb er ook altijd bij gezegd dat dat nog kan veranderen wanneer ik er zelf eenmaal was. Nou dat is dus gebeurt. Ik heb er wel even over na moeten denken. Want, het is mijn reis, mijn ervaring ‘mijn’ land. Wil ik dat wel met iemand delen? En; leek het me niet veel leuker om na 5 maanden gewoon opgewacht te worden op Schiphol. Klinkt misschien als een gekke argumentatie, maar dat was voor mij een reden om niemand over te laten komen. Toch heb ik ervoor gekozen dat ik het wel leuk vind als er mensen langs komen. Want; het blijft altijd mijn reis, mijn ervaring, mijn herinneringen en mijn droom die is uitgekomen. Het enige verschil is dat ik nu kan laten zien waar ik heb gewoond en wat al die tijd mijn thuis is geweest. En vooral kan ik laten zien wat voor een geweldig land Zuid-Afrika is. En het is natuurlijk ook supervet dat ik hier nu na 4 maanden mensen opwacht. Nu ben ik natuurlijk weer lekker vaag met mijn ‘mensen’. En behalve die mensen zelf, weet niemand over wie ik het nou heb. Nou, met mensen heb ik het over mijn vader en zijn zus, dus mijn tante. Nu ik hier ben, denk ik veel terug aan de week Marokko met mijn vader (en het weekend Maastricht met mijn moeder). Dat zijn herinneringen waar ik graag aan terug denk nu ik zo ver weg ben van huis, en die ik ook graag deel met mijn huisgenoten (sorry jongens, nog 4 maanden). Mijn moeder moet er nog even goed over na denken, iets met vliegangst…
Over het hoe en wat en wanneer gaan we de komende weken veel over nadenken en overleggen. Sowieso pas aan het eind van mijn reis, de laatste 2/3 weken.
Maar voor nu ga ik de komende maanden eerst zelf nog genieten. Van de mooie lieve kindjes op stage, van safari’s, van warme dagen, van goede gesprekken, van leuke huisgenoten, van Berry & Perry dagen. Samengevat; van mijn reis.

Liefs